ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ (Δ')

συνἐχεια απὀ το προηγοὐμενο ἀρθρο...

 Μικρὴ Εἴσοδος

Ο ιερέας κρατώντας στο ύψος του μετώπου του το Ιερό Ευαγγέλιο κάνει μία περιφορά στον Ναό και επανατοποθετεί το Ευαγγέλιο στην Αγία Τράπεζα.

Η ευχή της Εισόδου 

 «Δέσποτα Κύριε, ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ καταστήσας ἐν οὐρανοῖς τάγματα καὶ στρατιάς ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων εἰς λειτουργίαν τῆς Σῆς δόξης, ποίησον σὺν τῇ εἰσόδῳ ἡμῶν, εἴσοδον ἁγίων ἀγγέλων γενέσθαι, συλλειτουργούντων ἡμῖν καὶ συνδοξολογούντων τὴν σὴν ἀγαθότητα».

Οι άγγελοι συμμετέχουν στην επίγεια Λειτουργία που γίνεται κατά το υπόδειγμα της ουρανίου αγγελικής Λειτουργίας, όπως την περιγράφει ο
άγιος Ιωάννης στην Αποκάλυψη.

 Προπορεύεται μία αναμμένη λαμπάδα. Είναι η τελετουργική αναπαράσταση του Χριστού που ευαγγελίζετα τον Λόγο του, ενώ προπορεύετα ό Ιωάννης ο Βαπτιστής, «ὁ λύχνος ὁ καιόμενο καὶ φαίνων »

 «Σοφία! Ὀρθοί».

Προσοχή, το Ευαγγέλιο είναι η σοφία του κόσμου, είναι ο Λόγος του Θεού. Γιαυτό ορθοί. Σηκωθείτε. Σηκώστε τον νου και την καρδιά στον ουρανό, για να υποδεχθείτε άξια τον ερχόμενο Κύριο.

 «Δεῦτε προσκυνήσωμεν
καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ.
Σῶσον ἡμᾶς Υἱὲ Θεοῦ,
ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν
(ἤ ὁ ἐνἁγίοις θαυμαστός)
ψάλλοντάς σοι ἀλληλούϊα».

 Τώρα λοιπόν που φανερώνεται ο Χριστός, τα λόγια των Προφητών ανήκουν στο παρελθόν, γι᾿αυτό, μετά τη μικρή Είσοδο, ψάλλουμε ό,τι έχει σχέση με τη καινούρια ζωή που έφερε ο Χριστός.

 «Ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα, ἀλληλούϊα».

 Είναι λέξη Εβραϊκή σύνθετη. Πρώτο συνθετικό είναι το Hallelu = Αινείτε.  Ακολουθε το Jah= Θεός. Η λέξη αυτή Hallelu+ Jah διαβάζεται Αλλελούγια ή Αλληλούια = Αινείτε τον Θεόν!

 Ἀμήν!Ναι, βέβαια, μακάρι, σίγουρα, είθε να γίνει,  γένοιτο. Ευχή να γίνουν όσα παρακαλεί ο ιερεύς.

  Ὁ Τρισάγιος ὕμνος

Ψάλλουμε τον Τρισάγιο Ύμνο, για να διακηρύξουμε πώς με την έλευση του Χριστού άγγελοι και άνθρωποι ενώθηκαν και αποτελούν πλέον μία Εκκλησία.

 «Πρόσχωμεν!
Σοφία.
Πρόσχωμεν!».

Ο διάκονος παραγγέλλει σε όλους να μη στέκονται με οκνηρία, αλλά να έχουν προσηλωμένο το νου τους σε εκείνα που θα ακολουθήσουν. Αυτό σημαίνει το «Πρόσχωμεν».
Και με το «Σοφία» τονίζει στους πιστούς ότι στα αναγνώσματα που θα ακολουθήσουν είναι αποθησαυρισμένη η σοφία του Θεού.

 Ευχή προ του Ευαγγελίου

«Ἔλλαμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, φιλάνθρωπε Δέσποτα, τὸ τῆς σῆς θεογνωσίας ἀκήρατον (άφθαρτο, γνήσιο, καθαρό) φῶς καὶ οὺς τῆς διανοίας ἡμῶν διάνοιξον ὀφθαλμούς εἰς τὴν τῶν εὐαγγελικῶν σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ἔνθες ἡμῖν καὶ τὸν τῶν μακαρίων σου ἐντολῶν φόβον, ἵνα τὰς σαρκικάς ἐπιθυμίας πάσας καταπατήσαντες, πνευματικήν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τὰ πρὸς εὐαρέστησιν τὴν σὴν καὶ φρονοῦντες καὶ πράττοντες...».

 Τὸ κήρυγμα

Πρέπει να γίνεται ευθύς μετά τα αναγνώσματα, διότι από τους πρώτους αποστολικούς χρόνους το κήρυγμα είχε τη έννοια της ερμηνείας των ιερών αναγνωσμάτων και της προσκλήσεως των πιστών να συμμορφώσουν τη ζωή τους σύμφωνα με τα όσα αναγνώσθηκαν. Γι’αυτό και γινόταν αμέσως μετά απ’αυτά. Σήμερα όμως συχνά πραγματοποιείται στην ώρα του Κοινωνικού για οικονομία χρόνου.

 Η μεταφορά των τιμίων Δώρων στο Θυσιαστήριο.

Ο λειτουργός
•Πλησιάζει το άγιο Θυσιαστήριο με κατάνυξη και συντριβή.
•Θυμιάζει κυκλικά την αγία Τράπεζα, την ιερή Πρόθεση, τις δεσποτικέ εικόνε και το λαό, (λέγοντας καθ’εαυτόν το νψαλμό της μετανοίας και άλλα κατανυκτικά τροπάρια).
•Εκζητεί συγνώμη από το Θεό, από τους συλλειτουργούς και από το λαό,
•Έρχεται στην αγία Πρόθεση και, αφού σηκώσει τα άγια Δώρα με πολύ σεμνότητα στο ύψος της κεφαλής του, εξέρχεται εκ της βορείας πύλης περιφέροντάς τα σκοπίμως στο Ναό δια μέσου τωνπιστών.

 «Πάντων ἡμῶν μνησθείη Κύριος ὁ Θεὸς ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ πάντοτε ·νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». 

Στο πέρασμα του ιερέα οι πιστοί ψάλλουν και προσκυνούν με κάθε σεβασμό παρακαλώντας να τους μνημονεύει την ώρα που θα προσφέρει στο Θεό τα τίμια δώρα. Γιατί ξέρουν πως δεν υπάρχει αποτελεσματικότερη ικεσία από τούτη τη φρικτή θυσία, που καθάρισε δωρεάν όλες τις αμαρτίες του κόσμου.

                                                                          συνεχἰζεται......