συνἐχεια απὀ το προηγοὐμενο ἀρθρο...
Ο Αμνός και οι μερίδες
που τοποθετεί ο Ιερέας πάνω στον Άγιο Δίσκο
«Θεὸς ἐνἀνθρώποι καὶ Θεὸς ἐν μέσῳ θεῶν, θεουμένων ἐκτοῦ κατὰφύσιν ὄντως Θεοῦ».
ΣυμεὼνΘεσσαλονίκης
Η μερίδα την οποία εξάγει ο λειτουργός υπέρ ενός ζώντος αδελφού «ἐγγύς τοῦ θείου Ἄρτου κειμένη, ἐν τῷ Ἐκεῖνον ἱερουργηθῆναι καὶ σῶμα γενέσθαι Χριστοῦ, εὐθὺς ἁγιασμοῦ καὶ αὕτη μετέχει». Η μερίδα αυτή τοποθετείται στο Άγιο Ποτήριο, ενώνεται με το Άγιο Αίμα του Χριστού και μεταδίδει Χάρη στην ψυχή εκείνου για τον οποίο προσφέρθηκε.
Εάν όμως εξάγεται μερίδα για κάποιον, ο οποίος ζει στην αμαρτία και καθόλου δεν απομακρύνεται από αυτήν, επειδή δεν είναι κατάλληλος να δεχθεί την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, η θυσία που προσφέρεται υπέρ αυτού, προσφέρεται για την καταδίκη του.
Ο άρτος τώρα έγινε δώρο αφιερωμένο στο Θεό, και συμβολίζει το σώμα του Χριστού στην πρώτη Του ηλικία. Γι’αυτό ο ιερέας αναπαριστά τα θαύματα που έγιναν στο νεογέννητο Κύριο στη φάτνη. Βάζει πάνω στον άρτο τον λεγόμενο Αστερίσκο και λέει: «Καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃνεἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτοὺς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον» (Ματθ. 2, 9). Ύστερα σκεπάζει το Δισκάριο και το Ποτήριο με πολυτελή καλύμματα και θυμιάζει. Γιατί αρχικά ήταν συγκαλυμμένη η δύναμη του Χριστού, μέχρι τον καιρό που Αυτός άρχισε να θαυματουργεί, και ο Θεός Πατέρας έδινε τη μαρτυρία Του από τον ουρανό.
Ὁ ἀέρας
Τετράγωνο ύφασμα με το οποίο καλύπτονται το Δισκάριο και το Ποτήριο στην Πρόθεση και στην Αγία Τράπεζα.
Πριν τη σημερινή του μορφή πέρασε πολλά στάδια σε ονομασία χρήση και συμβολισμούς.
Συμβολίζει το λίθο με τον οποίον ο Ιωσήφ σφράγισε το μνήμα μετά την ταφή του Χριστού.
Η κατά τη νανάγνωση του Πιστεύω, συνεχής κίνηση του Αέρα πάνω από τα Τίμια Δώρα συμβολίζει το σεισμό του Γολγοθά κατά τη Σταύρωση του Κυρίου.
Πριν τη σημερινή του μορφή πέρασε πολλά στάδια σε ονομασία χρήση και συμβολισμούς.
Συμβολίζει το λίθο με τον οποίον ο Ιωσήφ σφράγισε το μνήμα μετά την ταφή του Χριστού.
Η κατά τη νανάγνωση του Πιστεύω, συνεχής κίνηση του Αέρα πάνω από τα Τίμια Δώρα συμβολίζει το σεισμό του Γολγοθά κατά τη Σταύρωση του Κυρίου.
«Ὁ Θεός, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ τὸν οὐράνιον ἄρτον, τὴν τροφὴν τοῦ παντὸς κόσμου, τὸν Κύριον ἡμῶν καὶ Θεὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐξαποστείλας, σωτῆρα καὶλ υτρωτὴν καὶ εὐεργέτην, εὐλογοῦντα καὶ ἁγιάζοντα ἡμᾶς·Αὐτὸς εὐλόγησον τὴν Πρόθεσιν ταύτην καὶ πρόσδεξαι αὐτὴν εἰς τὸ ὑπερουράνιόν σου θυσιαστήριον. Μνημόνευσον, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος, τῶν προσενεγκόντων καὶ δι’οὕς προσήγαγον·καὶ ἡμᾶς ἀκατακρίτους διαφύλαξον ἐν τῇ ἱερουργίᾳ τῶν θείων σου
μυστηρίων.
Ὁ Σταυρός,τῆς Βασιλείας ἐστὶ σύμβολον
Καθετί στην Εκκλησία αρχίζει και τελειώνει με το Σταυρό.
Η Θεία Λειτουργία ξεκινά καθώς ο ιερεύς «σταυρώνει» με το Ευαγγέλιο την Αγία Τράπεζα και κορυφώνεται την ώρα που ο ίδιος ευλογεί σταυροειδώς τα Τίμια Δώρα τα οποία μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού.
Κάθε κίνηση ευλογία ςεμπεριέχει το σημείο του Σταυρού·σε κάθε λατρευτικό γεγονός έντονη είναι η παρουσία Του·η αγιαστική του Σταυρού δύναμη επισφραγίζει τη νευχαριστία, τη δοξολογία και την ικεσία.
Κάθε κίνηση ευλογία ςεμπεριέχει το σημείο του Σταυρού·σε κάθε λατρευτικό γεγονός έντονη είναι η παρουσία Του·η αγιαστική του Σταυρού δύναμη επισφραγίζει τη νευχαριστία, τη δοξολογία και την ικεσία.
Ο Τίμιος Σταυρός, συμβολίζει τη ανίκητη δύναμη της Εκκλησίας κατά του κακού.
Μεγάλη συναπτὴ ἤ Ειρηνικά
Σειρά αιτημάτων που αναφέρονται στις υλικές και πνευματικές μας ανάγκες.Συνάπτονται το ένα με το άλλο και τα πρώτα της σειράς αναφέρονται στη νειρήνη (την προσωπική και εσωτερική, την «ἄνωθεν» και του κόσμου τούτου).
«Ἐν εἰρήνῃ
τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν»
τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν»
Ο διάκονος όρθιος μπροστά στην Ωραία Πύλη μοιάζει με άγγελο που καλεί το λαό να προσευχηθεί.
Αρχίζει με την αίτηση για την ειρήνη, γιατί χωρίς αυτήν είνα αδύνατη η προσευχή.
«Κύριε, ἐλέησον!»
Το «Κύριε ἐλέησον», που λέμε και επαναλαμβάνουμε εκατοντάδες φορές, είναι η πιο μικρή αλλά και η πλέον περιεκτική προσευχή.
Ομολογούμε μ’αυτή, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος της ζωής μας. Τον προσφωνούμε «Κύριε»·είναι ο αρχηγός μας.
Ομολογούμε ακόμη ότι είμαστε αμαρτωλοί και έχομε ανάγκη του ελέους του Θεού, γι’αυτό και τον παρακαλούμε να μας ελεήσει και να μας σώσει,
«Ὑπὲρ τῆς
ἄνωθεν εἰρήνης
…τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
ἄνωθεν εἰρήνης
…τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
«Ὑπὲρ
τῆς εἰρήνης
τοῦ
σύμπαντος
κόσμου
τοῦ Κυρίου
δεηθῶμεν»
τῆς εἰρήνης
τοῦ
σύμπαντος
κόσμου
τοῦ Κυρίου
δεηθῶμεν»
«Ὑπὲρ εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ ἐκκλησιῶν τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
«Ὑπὲρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου…τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
«Ὑπὲρ τοῦ ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν…τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
«Ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶ νἔθνους, πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἐν αὐτῷ,
τοῦ κατὰ ξηρὰν θάλασσαν καὶ ἀέρα φιλοχρίστου ἡμῶν στρατοῦ,
τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
τοῦ κατὰ ξηρὰν θάλασσαν καὶ ἀέρα φιλοχρίστου ἡμῶν στρατοῦ,
τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
«Ὑπὲρ τῆς πόλεως καὶἐ νορίας ταύτης…τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
«Ὑπὲρ εὐκρασία ςἀέρων, εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς καὶ καιρῶν εἰρηνικῶν τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
«Ὑπὲρ πλεόντων, ἱπταμένων, ὁδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αἰχμαλώτων καὶ τῆς σωτηρία αὐτῶν τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
«Ὑπὲρ τοῦ ρυσθῆναι ἡμᾶς ἀπό πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου καὶ ἀνάγκης τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν».
«Ἀντιλαβοῦ, σῶσον, ἐλέησον καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς, ὁ Θεὸς τῇ σῇ χάριτι».
«Τῆς Παναγίας, ἀχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας μετὰ πάντων τῶν ἁγίων μνημονεύσαντες, ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».
Με την επίκληση αυτή ζητούμε τη συνεργασία, τη μεσιτεία και τις πρεσβείες της Θεοτόκου και των αγίων.
«Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς».
«Σοί, Κύριε».
Η παράθεση της ζωής μας στον Κύριο, είναι κάτι ανάλογο με την αφιέρωση της Θεοτόκου στο Θεό.
Την ημέρα των Εισοδίων η Παναγία εισήλθε στο Ναό «ἀφιερωθῆναι εἰς κατοίκησιν του Παντάνακτος».
Στη θεία Λειτουργία ο λειτουργός μας προτρέπει να αφιερώσουμε κι εμείς τους εαυτούς μας για να κατοικήσει μέσα μας ο Χριστός.
Την ημέρα των Εισοδίων η Παναγία εισήλθε στο Ναό «ἀφιερωθῆναι εἰς κατοίκησιν του Παντάνακτος».
Στη θεία Λειτουργία ο λειτουργός μας προτρέπει να αφιερώσουμε κι εμείς τους εαυτούς μας για να κατοικήσει μέσα μας ο Χριστός.
συνεχιζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου