Άγιος Κόνων ο Ίσαυρο 

Ἥκεις πρὸς αὐτὸν τὸν Θεόν, Θεὸς θέσει, Εἰς γῆν ἀφείς σου τὴν κόνιν, Κόνων Πάτερ. Πέμπτῃ καρτερόφρων ψυχὴν ὁ Κόνων ἀφέηκεν.

Βιογραφία   Ο Άγιος Κόνων γεννήθηκε περί τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ. στη Βαδινή, χωριό της Ισαυρίας της Μικράς Ασίας και έζησε στους Αποστολικούς χρόνους. Οι γονείς του, Νέστωρ και Νάδα ήταν αρχικά ειδωλολάτρες. Σε νεαρή ηλικία έγινε Χριστιανός και όταν οι γονείς του τον πίεσαν να νυμφευθεί, συμφώνησε με τη σύζυγό του να ζουν ως αδελφοί αφιερωμένοι στον Θεό. Στο Συναξάρι αναφέρεται, ότι τον Άγιο καθοδηγούσε ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ, ο οποίος και τον βάπτισε, του δίδαξε το Όνομα της Αγίας Τριάδος, μετέδωσε τα Θεία Μυστήρια σε αυτόν, μέχρι τέλους της ζωής του, του συμπαραστεκόταν και του χορήγησε μάλιστα και τη χάρη των παράδοξων θαυμάτων. Ο Άγιος Κόνων οδήγησε στην Χριστιανική πίστη και τους γονείς του, ο δε πατέρας του Νέστωρ μαρτύρησε για τον Χριστό. Αλλά και τους Έλληνες, που αντιστέκονταν σε αυτόν και έλεγαν ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός των ειδώλων, τους έπεισε και τους προετοίμασε να ομολογήσουν με μεγάλη φωνή τον Χριστό και να βαπτισθούν. Με τη χάρη του Θεού, ο Άγιος υπέταξε και τους δαίμονες και άλλοι μεν με εντολή του προστάτευαν τους αγρούς, άλλοι δε εγκλείστηκαν σε πιθάρια. Όμως οι ειδωλολάτρες συμπολίτες του αντιμετώπιζαν με μεγάλη δυσαρέσκεια την ιεραποστολική δραστηριότητά του και την επιρροή που ασκούσε πάνω στους Εθνικούς. Κάποια μέρα ο Άγιος επισκέφθηκε έναν ειδωλολατρικό ναό, όπου προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο. Αποτέλεσμα ήταν να γίνουν κομμάτια όλα τα είδωλα του ναού. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη από τον άρχοντα Μάγνο και βασανίσθηκε. Όταν αφέθη ελεύθερος, οι Χριστιανοί τον περιέθαλψαν και τον περιέβαλαν με το σεβασμό τους. Μετά από δύο χρόνια, ο Άγιος Κόνων κοιμήθηκε με ειρήνη παραδίδοντας την αγία του ψυχή στον Θεό. Ίσως στο όνομα του Αγίου Κόνωνος να υπήρχε ναός, ο οποίος έκειτο πέραν της Κωνσταντινουπόλεως και αναφέρεται ως μονή κατά τα χρόνια της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α' (527 - 565 μ.Χ.). Κατά τα χρόνια της εικονομαχίας χριστιανοί μετέφεραν στην Πάφο την αγία Κάρα του οσιομάρτυρος, που φυλάσσεται μέχρι σήμερα στην Ιερά Μονή της Χρυσορροϊατίσσης μέσα σε κομψή σιντεφένια θήκη.

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος, ἐνδεδυμένος σοφέ, τὸ κράτος διέλυσας, τῆς ἀσεβείας στερρῶς. Ἐκλάμπων τοὶς θαύμασιν ὅθεν πεφοινιγμένος, ταὶς ροαὶς τῶν αἱμάτων. Κόνων Ὁσιομάρτυς, τὸν Δεσπότην δοξάζεις, τὸν παρέχοντα ἠμὶν διὰ σοῦ, χάριν καὶ ἔλεος.

Α΄ Κυριακή των Νηστειών - της Ορθοδοξίας 

Βιογραφία
 

Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 - 843 μ.Χ.).

Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια. Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ' ο Ίσαυρος (717 - 741 μ.Χ.) αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία. Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη. Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο φοβερά αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις φοβερές. Μεγάλες πατερικές μορφές ανάλαβαν να υπερασπίσουν την ορθόδοξη πίστη. Στα 787 μ.Χ. συγκλήθηκε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διατύπωσε με ακρίβεια την οφειλόμενη τιμή στις ιερές εικόνες. Σε αυτή επίσης διευκρινίστηκαν και άλλα δυσνόητα σημεία της χριστιανικής πίστεως, έτσι ώστε να έχουμε πλήρη αποκρυστάλλωση του ορθοδόξου δόγματος και να ομιλούμε για θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας.
Η εικόνα στην Ορθοδοξία μας δεν αποτελεί αντικείμενο λατρείας, αλλά λειτουργεί αποκλειστικά ως μέσον τιμής του εικονιζόμενου προσώπου. Ακόμα και ο Χριστός μπορεί να εικονισθεί, διότι έγινε άνθρωπος. Μάλιστα όποιος αρνείται τον εικονισμό του Χριστού αρνείται ουσιαστικά την ανθρώπινη φύση Του! Οι μεγάλοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, που αναδείχθηκαν μέσα από τη λαίλαπα της εικονομαχίας, διατύπωσαν το ορθόδοξο δόγμα με προσοχή και ευλάβεια. Η προσκύνηση της ιερής εικόνας του Χριστού και των άλλων ιερών προσώπων του Χριστιανισμού δεν είναι ειδωλολατρία, όπως κατηγορούνταν από τους εικονομάχους, διότι η τιμή δεν απευθύνεται στην ύλη, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο, καθότι «η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» (Μ.Βασίλειος P . G . 32,149) και «Προσκυνούμεν δε ταις εικόσιν ου τη ύλη προσφέροντες την προσκύνησιν, αλλά δι΄αυτών τοις εν αυταίς εικονιζομένοις» (Ι. Δαμασκ. P . G .94 1356). Η ευλογία και η χάρη που λαμβάνει ο πιστός από την προσκύνηση των ιερών εικόνων δίνεται από το ζωντανό ιερό πρόσωπο και όχι από την ύλη της εικόνας.

Η εικόνα έχει τεράστια ποιμαντική χρησιμότητα. Μια εικόνα, σύμφωνα με γλωσσική έκφραση, αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις. Αυτό σημαίνει ότι μέσω της εκκλησιαστικής εικονογραφίας οι πιστοί βοηθούνται να αναχθούν στις υψηλές πνευματικές θεωρίες και στο θείον.

Βεβαίως η ηρεμία δεν αποκαταστάθηκε, διότι εξακολουθούσαν να βασιλεύουν εικονομάχοι αυτοκράτορες. Στα 843 η ευσεβής αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επίτροπος του ανήλικου γιου της Μιχαήλ του Γ΄, έθεσε τέρμα στην εικονομαχική έριδα και συνετέλεσε στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας.

Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός. Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό. Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια.

Ἀπολυτίκιον 
Ήχος β'.
Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, Αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον.

Όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης 

 

Ὑπηρέτης θὴρ τῷ Γερασίμῳ γέρας, Θῆρας παθῶν κτείναντι πρὶν λῆξαι βίου. Τῇ δὲ τετάρτῃ Γεράσιμος βιότοιο ἀπέπτη.

Βιογραφία   Ο Όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης γεννήθηκε στη Λυκία τον 5ο αιώνα μ.Χ. από ευσεβείς και ταπεινούς γονείς και εκ βρέφους αφιερώθηκε στον Θεό. Σε νεαρή ηλικία ασπάσθηκε την αίρεση των Μονοφυσιτών παρασυρόμενος από τους οπαδούς του αιρετικού ψευδοπατριάρχη Θεοδοσίου, φανατικού μονοφυσίτου Αιγύπτιου μοναχού, ο οποίος κατά την απουσία του Πατριάρχη Ιουβεναλίου (422 - 458 μ.Χ.), βοηθούμενος και υπό της βασιλίσσης Ευδοκίας  προ της μεταστροφής της στα ορθόδοξα δόγματα, κατόρθωσε να καταλάβει τον πατριαρχικό θρόνο των Ιεροσολύμων και να προβεί σε ανεκδιήγητες σκληρότητες επί είκοσι μήνες (451 - 453 μ.Χ.). Ακόμη κι αυτός ο πανίερος ναός της Αναστάσεως έγινε θέατρο απερίγραπτων σκηνών και επιπλέον η ταραχή εξαπλώθηκε ανά την Παλαιστίνη. Οι Μονοφυσίτες δεν παραδέχονται ότι στο πρόσωπο του Χριστού έχουν ενωθεί η θεία και η ανθρώπινη φύση «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως καὶ ἀδιαιρέτως», αλλά ισχυρίζονται ότι η θεία φύση του Χριστού απορρόφησε την ανθρώπινη φύση Του και επομένως ο Χριστός έχει μόνο μια φύση. Γρήγορα όμως ο Όσιος Γεράσιμος κατάλαβε το λάθος του, επειδή ήταν άνθρωπος με καλή προαίρεση και ταπεινό φρόνημα. Είχε την καλή συνήθεια να επισκέπτεται και να συμβουλεύεται για πνευματικά αγιασμένους ανθρώπους. Από ένα λόγιο ασκητή που ονομαζόταν Ευθύμιος και ασκήτευε στην έρημο του Ρουβά, διδάχθηκε την αλήθεια και για τις δύο φύσεις του Χριστού, κατάλαβε το λάθος του και επέστρεψε και πάλι στην Εκκλησία. Στη συνέχεια εκάρη το 451 μ.Χ. μοναχός στην έρημο του Ιορδάνου, όπου ασκήθηκε στην ησυχία. Αργότερα, όταν συγκεντρώθηκαν γύρω του πολλοί μοναχοί, οι οποίοι ζητούσαν την φωτισμένη καθοδήγησή του, ίδρυσε κοινοβιακή μονή κοντά στην πόλη Βαϊθαγλά. Ο Όσιος Γεράσιμος ήταν αυστηρός, αλλά μόνο στον εαυτό του. Στους άλλους ήταν ευπροσήγορος και επιεικής. Έτρωγε λίγο, όσο χρειαζόταν για να συντηρείται στη ζωή, και κοιμόταν επίσης πολύ λίγο. Μάλιστα δίδασκε ότι όποιος θέλει να ζήσει περισσότερο πρέπει να κοιμάται λιγότερο, διότι ο πολύς ύπνος κάνει το σώμα τρυφηλό και άρα ανίσχυρο στους κόπους και ευάλωτο στις ασθένειες. Η διδασκαλία του Οσίου Γερασίμου για τον ύπνο είναι ουσιαστικά λόγος για την άσκηση. Με τον περιορισμό του ύπνου και την εγκράτεια συνηθίζει η σάρκα (το σαρκικό φρόνημα) να υποτάσσεται στο πνεύμα. Με την άσκηση και την αδιάλειπτη προσευχή, ιδίως με την μονολόγιστη ευχή, το «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον με» ο νους συγκεντρώνεται στο χώρο της καρδιάς, που είναι η φυσική του θέση και αποκτά αδιάλειπτη μνήμη του Θεού. Τόσο πολύ απέκτησε την οικείωση προς τον Θεό ο Όσιος Γεράσιμος και προστάτεψε το «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν» των Αγίων, ώστε δάμασε και τα άγρια θηρία και έκανε πολλά θαύματα. Απέκτησε μάλιστα και υπηρέτη ένα όνο, για να μεταφέρει νερό, καθώς πόσιμο νερό βρισκόταν σε απόσταση. Κάποια φορά, κι ενώ το λιοντάρι κοιμόταν, έμποροι που περνούσαν έκλεψαν τον όνο. Και επειδή ο Όσιος υποπτεύθηκε ότι το λιοντάρι έφαγε τον όνο, το τιμώρησε να μεταφέρει εκείνο το νερό. Ώσπου, μια μέρα, όταν ξαναπέρασαν οι έμποροι από το ίδιο το σημείο, το λιοντάρι αναγνώρισε τον κλεμμένο όνο και τον επέστρεψε σώο στον Όσιο. Εκείνος τότε το απάλλαξε από το έργο αυτό και το άφησε να γυρίσει στο βουνό. Και όταν ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη, το λιοντάρι ήρθε και πέθανε πάνω στον τάφο του. Όταν στις 19 Ιανουαρίου του 473 μ.Χ. κοιμήθηκε ο Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας , ο Όσιος Γεράσιμος είδε σε όραμα κατά τη στιγμή που προσευχόταν στη Λαύρα, το τέλος του Οσίου. Αυτό αναφέρεται στη διήγηση του Αγίου Κυριακού του Αναχωρητού , ο οποίος συνόδευσε τον Όσιο Γεράσιμο στην κηδεία του μεγάλου Αγίου της Εκκλησίας. Δύο χρόνια μετά το τέλος του Οσίου Ευθυμίου, το 475 μ.Χ. επί Πατριάρχη Ιεροσολύμων Αναστασίου Α΄ (458 - 478 μ.Χ.) ο Όσιος Γεράσιμος κοιμήθηκε με ειρήνη. Τη διαδοχή της Λαύρας ανέθεσε στους συνασκητές αυτού Στέφανο και Βασίλειο. Σημείωση: Όπως μας πληροφορεί ο συναξαριστής του Αγίου Νικοδήμου, ο Όσιος Γεράσιμος έζησε την εποχή του Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου τον 7ο μ.Χ. κάτι όμως που δεν φαίνεται πιθανό.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος. Τῆς ἐρήμου πολίτης καί ἐν σώματι ἄγγελος, καί θαυματουργός ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμε· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τούς νοσοῦντας, καί τάς ψυχάς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Τῆς ἐρήμου οἰκήτωρ, Ἀσκητῶν ἀκροθίνιον, καὶ ἀγγελικῆς πολιτείας ἀναδέδειξαι ἔσοπτρον, τοῦ Πνεύματος τὴ αἴγλη λαμπρυνθεῖς, Γεράσιμε Ὅσιων καλλονὴ διὰ τοῦτο θεραπεύεις διαπαντός, τοὺς πίστει ἐκβοώντας σοι, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε. Χριστώ εκ νεότητος, ακολούθησας πιστώς, ζωήν την ισάγγελον, επολιτεύσω σαφώς. Γεράσιμε Όσιε. συ γαρ εν Ιορδάνου, διέλαμψας τη χώρα, θήρα καθυποτάσσεις, τη στερρά σου ασκήσει. Χριστός γαρ ον εδόξασας, λαμπρος σε εθαυμάστωσε.

Άγιοι Ευτρόπιος, Κλεόνικος και Βασιλίσκος 

Eις τον Eυτρόπιον.
Ὁ χρηστὸς ἡμῖν Εὐτρόπιος τοὺς τρόπους,
Ἐφεῦρε Χριστὸν καὶ τέλους διὰ ξίφους.

Eις τον Kλεόνικον.
Καὶ Κλεόνικος εὐκλεᾶ νίκην ἔχει,
Σταυρῷ κρεμασθείς, ὡς Χριστός μου πάλαι.

Eις τον Bασιλίσκον.
Εἱρκτὴν τὸ σῶμα καὶ πρὸ τῆς εἱρκτῆς ἔχων,
Εἱρκτῶν λυτροῦται Βασιλίσκος ἐκ δύο.

Ἐν ξύλῳ Εὐτρόπιος σταυροῖο τρίτῃ προσεπήχθη.

Βιογραφία   Οι Άγιοι Μάρτυρες Βασιλίσκος, Ευτρόπιος και Κλεόνικος κατάγονταν από την Αμάσεια του Πόντου και έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (286-305 μ.Χ.). Ήταν στρατιώτες και συγγενείς του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος. Ως Χριστιανοί διαβλήθηκαν στον ηγεμόνα Ασκληπιόδοτο, ο οποίος τους συνέλαβε και τους βασάνισε σκληρά. Όμως οι Μάρτυρες, αφού παρουσιάσθηκε σε αυτούς ο Κύριος και ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος, έγιναν υγιείς. Μέσα στη φυλακή οι τρεις νέοι δεν έχασαν ούτε το θάρρος ούτε την πίστη τους. Αντιθέτως εξακολούθησαν να λατρεύουν τον Ένα και Αληθινό Θεό. Με το κήρυγμά τους και το παράδειγμα που προσέφερε το ήθος, η αντοχή και το θάρρος τους, οδήγησαν πολλούς συγκρατούμενους τους στην αληθινή πίστη. Ο Ασκληπιόδοτος πληροφορήθηκε την Χριστιανική δράση των τριών κρατουμένων και την επίδραση που ασκούσαν στους φυλακισμένους ειδωλολάτρες και διέταξε να τους οδηγήσουν και πάλι ενώπιόν του. Ο ηγεμόνας τότε άρχισε να κολακεύει τον Άγιο Κλεόνικο, για να αρνηθεί την πίστη του Χριστού, υποσχόμενος δώρα και τιμές. Ο Άγιος όμως αφού γέλασε, χλεύασε την αρρώστια των ειδώλων. Και ενώ ετελείτο θυσία, με προσευχή κατέρριψε το είδωλο της Αρτέμιδος. Αμέσως ο ηγεμόνας έδωσε εντολή να βασανισθούν. Τότε ο Κύριος εμφανίσθηκε στους τρεις νέους και στο πλήθος των ειδωλολατρών, οι οποίοι παρακολουθούσαν το μαστίγωμα των Χριστιανών, έχοντας στο πλευρό Του τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο. Οι τρεις Χριστιανοί αξιώθηκαν της θαυματουργικής ιάσεως των τραυμάτων τους, ενώ πολλοί ειδωλολάτρες που είδαν το θαύμα, βαπτίσθηκαν Χριστιανοί. Ο Ασκληπιόδοτος όμως όχι μόνο δεν άλλαξε στάση, αλλά διέταξε να αποκεφαλισθούν όλοι οι νεοφώτιστοι Χριστιανοί. Ο Ασκληπιόδοτος και οι ειδωλολάτρες, τυφλοί από οργή, διέταξαν τους δημίους να περιχύσουν τους τρεις Μάρτυρες με καυτή πίσσα. Όμως, νέα θαυματουργική ενέργεια από τη Θεία Χάρη δεν επέτρεψε οι πιστοί νέοι να πάθουν το παραμικρό, ενώ η καυτή πίσσα έπεσε και κατέκαψε τους δημίους. Όμως, ο σκληρόκαρδος ηγεμόνας δεν μπορούσε να δει την αλήθεια, η οποία παρουσιαζόταν μπροστά στα μάτια του. Έτσι, πρόσταξε την σταυρική καταδίκη του Ευτροπίου και του Κλεονίκου και τη φυλάκιση του Βασιλίσκου. Οι δύο νέοι πέρασαν την τελευταία νύχτα της ζωής τους προσευχόμενοι. Και πάλι ο Κύριος εμφανίσθηκε μπροστά τους, για να τους ενθαρρύνει. Στις 3 Μαρτίου του 308 μ.Χ., ο Ευτρόπιος και ο Κλεόνικος κοσμήθηκαν με τους στέφανους της αγιότητας και του μαρτυρίου διά του σταυρικού τους θανάτου. Ο Βασιλίσκος παρέμεινε έγκλειστος στη φυλακή, όπου και πέθανε μετά από μερικά χρόνια, κερδίζοντας την αιώνια ζωή. Περισσότερα για τον Άγιο Βασιλίσκος  στις 22 Μαΐου όπου επαναλαμβάνεται η μνήμη του.

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Τὸ τρίστοιχον ἄθροισμα, τῶν Ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ, Εὐτρόπιον μέλψωμεν, σὺν Βασιλίσκω ὁμού, τὸν θεῖον Κλεόνικον οὗτοι γὰρ τῆς Τριάδος, τὸ ὑπέρθεον κράτος, ἄθλοις ὑπερφυέσιν, ὠμολόγησαν πάσιν ἡ πάντοτε πρεσβεύουσι, σώζεσθαι ἅπαντας.

Α' Χαιρετισμοί 

Βιογραφία 

Ακάθιστος Ύμνος - Α' Στάσις

Ἄγγελος πρωτοστάτης,
οὐρανόθεν ἐπέμφθη,
εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε·
καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ,
σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε,
ἐξίστατο καὶ ἵστατο,
κραυγάζων πρὸς Αὐτὴν τοιαῦτα·
Χαῖρε, δ' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,
χαῖρε, δι' ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις,
χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀθρωπίνοις λογισμοῖς,
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστὴρ ἐμφαίνων τὸν ἥλιον,
χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι' ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις,
χαῖρε, δι' ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Βλέπουσα ἡ Ἁγία,
ἑαυτήν ἐν ἁγνείᾳ,
φησὶ τῷ Γαβριὴλ θαρσαλέως·
τὸ παράδοξόν σου τῆς φωνῆς,
δυσπαράδεκτόν μου τῇ ψυχῇ φαίνεται·
ἀσπόρου γὰρ συλλήψεως,
τὴν κύησιν πὼς λέγεις κράζων·
Ἀλληλούια.

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι,
ἡ Παρθένος ζητοῦσα,
ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα·
ἐκ λαγόνων ἁγνῶν,
υἷον πῶς ἔσται τεχθῆναι δυνατόν;
λέξον μοι.
Πρὸς ἥν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ,
πλὴν κραυγάζων οὕτω·
Χαῖρε, βουλῆς ἀπορρήτου μύστις,
χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.
Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον,
χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον.
Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι' ἧς κατέβη ὁ Θεός,
χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν.
Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα,
χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.
Χαῖρε, τὸ φῶς ἀρρήτως γεννήσασα,
χαῖρε, τὸ πῶς μηδένα διδάξασα.
Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν,
Χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.
Χαῖρε, Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Δύναμις τοῦ Ὑψίστου,
ἐπεσκίασε τότε,
πρὸς σύλληψιν τῇ Ἀπειρογάμω·
καὶ τὴν εὔκαρπον ταύτης νηδύν,
ὡς ἀγρὸν ὑπέδειξεν ἡδὺν ἅπασι,
τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν,
ἐν τῷ ψάλλειν οὕτως·
Ἀλληλούια.

Ἔχουσα θεοδόχον,
ἡ Παρθένος τὴν μήτραν,
ἀνέδραμε πρὸς τὴν Ἐλισάβετ.
Τὸ δὲ βρέφος ἐκείνης εὐθὺς ἐπιγνόν,
τὸν ταύτης ἀσπασμὸν ἔχαιρε,
καὶ ἅλμασιν ὡς ἄσμασιν,
ἐβόα πρὸς τὴν Θεοτόκον·
Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμάραντου κλῆμα,
χαῖρε, καρποῦ ἀκήρατου κτῆμα.
Χαῖρε, γεωργὸν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον,
χαῖρε, φυτουργὸν τῆς ζωῆς ἠμῶν φύουσα,
Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν οἰκτιρμῶν,
χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν.
Χαῖρε, ὅτι λειμῶνα τῆς τρυφῆς ἀναθάλλεις,
χαῖρε, ὅτι λιμένα τῶν ψυχῶν ἑτοιμάζεις.
Χαῖρε, δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα,
χαῖρε, παντός τοῦ κόσμου ἐξίλασμα.
Χαῖρε, Θεοῦ πρὸς θνητοὺς εὐδοκία,
χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεὸν παρρησία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων,
λογισμῶν ἀμφιβόλων,
ὁ σώφρων Ἰωσὴφ ἐταράχθη·
πρὸς τὴν ἄγαμόν σὲ θεωρῶν,
καὶ κλεψίγαμον ὑπονοῶν Ἄμεμπτε·
μαθὼν δέ σου τὴν σύλληψιν,
ἐκ Πνεύματος Ἁγίου,
ἔφη·
Ἀλληλούια.

Άγιος Ησύχιος ο Συγκλητικός 

Ποταμὸν Ἡσύχιος ὑδάτων ἔδυ,
Ὅπως ποταμὸν τοῦ πυρὸς διεκφύγῃ.
Δευτερίῃ προσέβη Ἡσύχιος ἐν πόλου ὅρμοις.

Βιογραφία O Άγιος Ησύχιος έζησε στο χρόνια του Γαλερίου Μαξιμιανού, στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ., και κατείχε το αξίωμα του Συγκλητικού. Όταν ξέσπασε ο διωγμός κατά των Χριστιανών, του προτείνεται να αρνηθεί την πίστη του και να σώσει τη ζωή του και το αξίωμά του. Όμως ο Ησύχιος δε δίστασε να περιφρονήσει όλες τις τιμές και τις υποσχέσεις και με θαυμαστή προθυμία ομολόγησε τη πίστη του. Τότε ο βασιλιάς εξαγριώθηκε και διέταξε να του αφαιρέσουν τα διάσημα του αξιώματός του και να του φορέσουν ταπεινωτικά ενδύματα και στη συνέχεια τον γελοιοποιεί μπροστά σ' όλους τούς αξιωματούχους. Όμως, ο Άγιος δέχεται τα πάντα αδιαμαρτύρητα, διότι γνωρίζει ότι οι ανθρώπινες τιμές είναι πρόσκαιρες, ενώ οι ουράνιες τιμές είναι αιώνιες. Εξοργισμένος από την ηρωική στάση του Ησύχιου, ο Μαξιμιανός διατάσσει την θανάτωσή του. Οι στρατιώτες οδηγούν τον Άγιο στον ποταμό Ορόντη, όπου αφού του έδεσαν μία πέτρα στο λαιμό τον έριξαν στο πλέον βαθύ μέρος. Έτσι αξιώθηκε να γίνει μάρτυρας για την πίστη του στο Χριστό.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτήρ. Ἄξιας κοσμικῆς, ἀπορρίψας τὸ κλέος, τὴν δόξαν τοῦ Χριστοῦ, ὠμολόγησας χαίρων, Ἠσύχιε πανένδοξε, Ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα, ὅθεν ἔφερες, ὥσπερ τιμὴν τὴν αἰσχύνην, καὶ τὸν θάνατον, ἐν πνιγμονῇ τῶν ὑδάτων, δυνάμει τοῦ Πνεύματος.

Αγία Ευδοκία η από Σαμαρειτών η Οσιομάρτυς 

Ἡ Σαμαρεῖτις οὐχ ὕδωρ Εὐδοκία,
Ἀλλ' αἷμα, Σῶτερ, ἐκ τραχήλου σοι φέρει.
Μαρτίου ἀμφὶ πρώτῃ ἡ Εὐδοκία ξίφος ἔτλη.

Βιογραφία Η Αγία Ευδοκία γεννήθηκε στη Ηλιούπολη της επαρχίας Λιβανησίας, της Φοινίκης, την εποχή του Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.). Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στην αμαρτία και την ακολασία, παρασύροντας με την εκτυφλωτική της ομορφιά πολλούς άνδρες στη αμαρτωλή ζωή, ενώ συγχρόνως συγκέντρωσε πολλά χρήματα. Η χάρη όμως του Θεού ευδόκησε, ώστε να συμβεί η θαυμαστή αλλοίωση και στην ψυχή της Ευδοκίας. Μετά από μία σοβαρή ασθένεια, εγκατέλειψε την πόλη και την αμαρτία της, για να επιστρέψει εκεί ένα χρόνο αργότερα. Επιθυμώντας όμως να παραμείνει άγνωστη, εγκαταστάθηκε στην άκρη της πόλης. Εκεί γνωρίζει κάποιον μοναχό ονόματι Γερμανό και με τις νουθεσίες του μετανοεί. Στην συνέχεια, αφού είδε οπτασία, προσήλθε στον Επίσκοπο Θεόδοτο και βαπτίσθηκε. Η οπτασία ήταν η εξής: Παρατηρούσε Άγγελο Θεού να οδηγεί αυτήν προς τον ουρανό και άλλους Αγγέλους να τη συγχαίρουν, ενώ την ίδια στιγμή κάποιος μαύρος ούρλιαζε και έλεγε ότι αδικείται πάρα πολύ, επειδή η Ευδοκία έγινε Χριστιανή. Από τότε αλλάζει η ζωή της, χαρίζει όλη της τη περιουσία στο φιλανθρωπικό έργο της τοπικής εκκλησίας και πηγαίνει σε κάποιο μοναστήρι, όπου ζει βίο ασκητικό ως τη στιγμή που τη άρπαξαν οι πρώην εραστές της και την οδήγησαν στο Αυριλιανό για να δικαστεί. Η Αγία όμως με την προσευχή της, κατόρθωσε να αναστήσει το νεκρό παιδί του βασιλιά και να προσελκύσει και τον ίδιο στο Χριστιανισμό. Αργότερα οδηγήθηκε μπροστά στον ηγεμόνα Διογένη, ο οποίος την άφησε ελεύθερη, αφού η Αγία και πάλι θαυματούργησε. Τελικά αποκεφαλίσθηκε από το Βικέντιο και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.

Ἀπολυτίκιον  Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Φόβον ἔνθεον, ἀναλαβοῦσα, κόσμου ἔλιπες, τὴν εὐδοξίαν, καὶ τῷ Λόγῳ Εὐδοκία προαέδραμες, οὐ τὸν ζυγὸν τὴ σαρκί σου βαστάσασα, ὑπερφυῶς ἠγωνίσω δι' αἵματος. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Η μάνα, το σταυρουδάκι και ο Τούρκος (Αληθινή ιστορία

Η μάνα, το σταυρουδάκι και ο Τούρκος (Αληθινή ιστορία 

 

Μια αληθινή συγκλονιστική και ιδιαίτερα συγκινητική ιστορία, που συνέβη πριν λίγα χρόνια!

Συνάδελφός μου στὸ γραφεῖο, μὲ ποντιακὴ καταγωγὴ καὶ καρδιά, μοῦ διηγήθηκε ὅτι κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ ’90 παρακολουθοῦσε ἀργὰ τὸ βράδυ κρατικὸ κανάλι.

Παρουσιαζόταν ἕνα ντοκιμαντὲρ γιὰ τὴ γενοκτονία τῶν Ποντίων καὶ μὲ αὐτὴν τὴν ἀφορμὴ διάφοροι ἄνθρωποι κατέθεταν τὶς μαρτυρίες τους. Κάποια στιγμὴ μίλησε ἕνας γηραιὸς κύριος ποντιακῆς καταγωγῆς μὲ κατάλευκα μαλλιά.

Ἦταν καθηγητὴς πανεπιστημίου. Αὐτός, μὲ πολὺ συγκίνηση, εἶπε τὰ ἑξῆς: «Ἀρκετὰ χρόνια πρίν, ὅταν ἤμουν πενηντάρης, μιλοῦσα μὲ μιὰ θεία μου ποὺ ἦταν γιαγιὰ πιά. Μοῦ μιλοῦσε μὲ μεγάλο παράπονο γιὰ τὴν πατρίδα μας, τὸν Πόντο, καὶ γιὰ τοὺς προγόνους μας. Πάνω στὴν κουβέντα τῆς εἶπα πὼς σύντομα θὰ ἔκανα ταξίδι – προσκύνημα στὸν Πόντο. Κρεμάστηκε πάνω μου καὶ μὲ παρακάλεσε μὲ λυγμούς, ὅταν πάω, νὰ τῆς κάνω ἕνα χατίρι.

Μοῦ διηγήθηκε ἐπακριβῶς ποῦ βρισκόταν τὸ πατρικό της σὲ χωριὸ τοῦ Πόντου. Μοῦ ἐξήγησε μὲ λεπτομέρεια τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ χωριοῦ, τοὺς δρόμους, καὶ μοῦ προσδιόρισε μὲ ἀκρίβεια τὴ θέση τοῦ σπιτιοῦ. Μοῦ εἶπε, μόλις τὸ βρῶ, νὰ ζητήσω ἀπ’ τοὺς Τούρκους ποὺ θὰ ἔμεναν πιὰ ἐκεῖ νὰ βροῦν ἕνα κασελάκι, ποὺ εἶχε κρύψει σὲ συγκεκριμένο σημεῖο τοῦ παλιοῦ ἀρχοντικοῦ. Μοῦ περιέγραψε πλήρως τὸ κασελάκι καὶ τὸ τὶ περιεῖχε μέσα. Ἀσημικά, παλιὰ κοσμήματα, λίρες κλπ, ἕναν μικρὸ θησαυρὸ δηλαδή. Μοῦ εἶπε νὰ τὰ ἀφήσω στοὺς Τούρκους γιὰ ἀμοιβή, μὲ προϋπόθεση νὰ μοῦ δώσουν ἕναν κρεμαστὸ σταυρὸ ποὺ εἶχε μέσα τὸ κασελάκι.

Αὐτὸς ὁ σταυρὸς ἦταν ὁ βαφτιστικὸς τοῦ μικροῦ παιδιοῦ της, ποὺ τὸ ἔχασε κατὰ τὴ γενοκτονία. Αὐτὴ εἶχε γλιτώσει. Εἶχε γλιτώσει μόνο τὴ ζωή της, γιατὶ ἡ χαροκαμένη ψυχή της μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει πῶς πέρασε μέσα στὶς πικρὲς ἀναμνήσεις ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα. Ἔσβησε τὰ παρακαλετά της μέσα στὰ δάκρυα καὶ τῆς ὑποσχέθηκα νὰ κάνω ὅ,τι θὰ περνοῦσε ἀπ’ τὸ χέρι μου, ἀλλὰ μέσα μου δὲν εἶχα πολλὲς ἐλπίδες. Πράγματι, ἔκανα τὸ ταξίδι, ἔκανα ὅ,τι ἐπιθυμοῦσα γιὰ τὸν ἑαυτό μου καὶ μετὰ κατευθύνθηκα γιὰ τὸ χωριὸ τῆς θείας μου. Ἡ περιγραφή του ἦταν τόσο λεπτομερής, ποὺ βρῆκα τὸ σπίτι πολὺ εὔκολα. Παλιὸ λιθόκτιστο δίπατο ἀρχοντικό. Χτύπησα τὴν πόρτα καὶ μοῦ ἄνοιξε ἕνας Τοῦρκος λίγο μικρότερος σὲ ἡλικία ἀπὸ ἐμένα.

Εὐτυχῶς ἤξερε ἄπταιστα ἀγγλικά, γιατὶ ἐτύγχανε σεβαστὸ πρόσωπο τῆς δημόσιας διοίκησης τῆς περιοχῆς, μὲ μεγάλο ἀξίωμα (Νομάρχης;) καὶ μπορούσαμε νὰ συνεννοηθοῦμε πολὺ ἄνετα. Τοῦ διηγήθηκα μὲ λεπτομέρεια ὅ,τι μοῦ εἶχε πεῖ ἡ θεία μου. Γιὰ μιὰ στιγμὴ ταράχθηκε καὶ μετὰ μοῦ εἶπε αποφασιστικά:

“Κοῖτα νὰ δεῖς, τώρα καλύτερα νὰ φύγεις, γιατὶ ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι ὁμοεθνεῖς μου στὸ σπίτι καὶ δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω ἐλεύθερα. Ξαναέλα τὸ ἀπόγευμα τὴν τάδε ὥρα ποὺ θὰ εἶμαι μόνος νὰ τὰ ποῦμε καλύτερα”.

Πράγματι, ἔκανα ὅπως μοῦ εἶπε καὶ, ὅταν ξαναπῆγα, μὲ ὑποδέχθηκε μέσα στὸ σπίτι πιά. Ἀφοῦ ἤπιαμε τὸν καφέ, χωρὶς νὰ μιλήσει, ἔφυγε ἀπ΄ τὸ δωμάτιο ὑποδοχῆς καὶ σὲ λίγο ξαναγύρισε κρατώντας στὰ χέρια του τὸ κασελάκι τῆς θείας μου. Κυριολεκτικὰ μοῦ ἔπεσε τὸ φλιτζάνι τοῦ καφὲ ἀπ’ τὰ χέρια.

“Ὥστε τὸ βρήκατε ἤδη”, ψέλλισα σαστισμένος.

“Ναί, ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, ἀπὸ τότε ποὺ εἶμαι σὲ αὐτὸ τὸ σπίτι. Πάρε το. Πιστεύω ὅτι σοῦ ἀνήκει”, πρόσθεσε.
“Μὰ δὲν τὸ θέλω”, εἶπα διστακτικά. “Μόνο τὸ σταυρουδάκι θέλω. Αὐτὸ μόνο ζήτησε ἡ θεία μου. Σᾶς παρακαλῶ κρατῆστε ὅλα τὰ ὑπόλοιπα”.

“Κοῖτα νὰ δεῖς”, εἶπε θυμωμένα, “θὰ κάνεις αὐτὸ ποὺ σοῦ λέω. Αὐτὰ δὲν εἶναι δικά μου. Τόσα χρόνια τὰ φύλαγα, μέχρι ποὺ ἦρθες ἐσύ. Στὴ θεία σου ἀνήκουν. Νὰ τῆς τὰ πᾶς”.

“Μά, τὸ σταυρουδάκι”, ψέλλισα φοβισμένα.

Τότε μὲ μιὰ κίνηση ἄνοιξε τὸ πουκάμισό του καὶ φάνηκε κρεμασμένο στὸν λαιμό του τὸ σταυρουδάκι.

“Αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ στὸ δώσω. Δὲν μπορῶ, γιατὶ εἶναι δικό μου”

… Πραγματικὰ ζαλίστηκα. Δὲν καταλάβαινα τὶ ἐννοοῦσε.

“Εἶναι δικό μου. Ἀκοῦς;” εἶπε δυνατά. “Εἶναι δικό μου, γιατὶ ἐγὼ εἶμαι τὸ παιδὶ ποὺ ἔχασε ἡ θεία σου πρὶν σαράντα χρόνια”.

Ἔμεινα νὰ τὸν κοιτῶ μὲ ἀνοιχτὸ τὸ στόμα. Βούρκωσα. Ἦταν ὁ χαμένος μου ξάδερφος. Ἔπεσα στὴν ἀγκαλιά του καὶ τὸν ἔσφιξα. Ἔκλαιγα μὲ ἀναφιλητά. Τὸ ἴδιο καὶ αὐτός. Ὅταν συνήλθαμε, μοῦ εἶπε:

“Δὲν ἤξερα ὅτι ἡ μητέρα μου ἔζησε. Ἔμεινα πίσω. Ἄλλοι Τοῦρκοι πήρανε τὸ σπίτι καὶ μὲ μεγαλώσανε σὰν παιδί τους. Τώρα εἶναι πεθαμένοι. Ἔχω τὴ δικιά μου οἰκογένεια ἐδῶ πιά”.

Τοῦ ζήτησα νὰ μὲ ἀκολουθήσει στὴν Ἑλλάδα. Νὰ δεῖ τὴ μάνα του. Ἀρνήθηκε.

“Δὲν μπορῶ νὰ γυρίσω πιά. Τὰ παιδιά μου ἔχουν μεγαλώσει. Εἶναι ἀξιωματικοὶ στὸν τουρκικὸ στρατό. Καὶ σὲ ὑψηλὲς θέσεις. Δὲν ξέρουν ὅτι εἶναι Ἕλληνες. (σημ.: Ἀπ’ τὴ συνέχεια τῆς διήγησης θὰ φανεῖ ὅτι σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο ψευδόταν, γιὰ νὰ προφυλάξει τὰ παιδιά του) Ἂν φύγω στὴν Ἑλλάδα, τὰ παιδιά μου μπορεῖ νὰ πάθουν κακὸ ἐδῶ. Δὲν πρέπει νὰ ἔχω καμία σχέση μὲ τὴν Ἑλλάδα”.

Ἐπέμενα καὶ τὸν παρακάλεσα νὰ ἔρθει τουλάχιστον ἕνα ταξίδι σὰν τουρίστας καὶ νὰ ἐπωφεληθεῖ γιὰ νὰ δεῖ τὴ μάνα του καὶ τοὺς ἄλλους συγγενεῖς του.

“Δὲν γίνεται”, μοῦ ἀπάντησε. “Γιὰ νὰ καταλάβεις, ἐδῶ ἔχω μεγάλη δημόσια θέση. Σὰν ἐμένα ὑπάρχουν πολλοὶ ἐδῶ. Ἐγὼ τοὺς προσέχω. Μὲ ἔχουν ἀνάγκη. Ἂν πάω στὴν Ἑλλάδα, θὰ δώσω στόχο ὅτι κάτι συμβαίνει καὶ θὰ κινδυνέψουν καὶ ἄλλοι. (σημ.: Ἀπὸ αὐτὸ τὸ σημεῖο φαίνεται ὅτι, ταυτόχρονα μὲ τὸ ἀξίωμα ποὺ κατεῖχε σὰν Τοῦρκος, ἦταν καὶ τοπικὸς ἡγέτης τῶν Κρυπτοχριστιανῶν. Τὸ πιθανότερο ἦταν καὶ τὰ παιδιά του νὰ τὸ γνωρίζανε, ἀλλὰ προφυλαγόντουσαν ἐξαιρετικά) Νὰ δώσεις πολλὰ φιλιὰ στὴ μάνα μου. Νὰ μὴν λυγίσει. Νὰ κάνει ὑπομονή. Νὰ τῆς πεῖς ὅτι θὰ συναντηθοῦμε στὴν ἄνω Ἰερουσαλήμ.
Ἀγκαλιαστήκαμε καὶ πάλι καὶ χωρίσαμε δακρυσμένοι.

Ἐπέστρεψα στὴν Ἑλλάδα καὶ ἔτρεξα ἀμέσως μὲ τὸ κασελάκι στὴ θεία μου, γιὰ νὰ τῆς τὸ δείξω καὶ νὰ τῆς πῶ τὰ φοβερὰ νέα. Ἀλλὰ τὶ δυσάρεστη ἔκπληξη μὲ περίμενε. Οἱ συγγενεῖς μου μοῦ διηγηθήκανε πώς, λίγο μετὰ τὴν ἀναχώρησή μου γιὰ τὴν Τουρκία, ἡ θεία μου ἄφησε τὴν τελευταία της πνοή. Ἴσως ὁ καλὸς Θεὸς τὴν πῆρε κοντά του γιὰ νὰ μὴν ἀκούσει ὅτι τόσα χρόνια ζοῦσε τὸ παιδάκι της καὶ αὐτὴ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ ἔχει στὴν ἀγκαλιά της. Μὲ ἀρκετὰ δάκρυα εἶχε ματώσει τὴν καρδιά της τόσον καιρό. Δὲν θὰ ἄντεχε νὰ ἀκούσει κάτι τέτοιο.

Ἀπὸ τὸ περιοδικὸ Ἐκκλησιαστική Διακονία καί Μαρτυρία, τεῦχ. 377, 11

Τα σα εκ των σων: Η σημαντικότητα της φράσης που ακούγεται στην μέση κάθε Θείας Λειτουργίας

Eίναι απολύτως αναγκαίο να γνωρίζουμε, κάθε φορά:

• Τι ζητάμε από τον Χριστό και πως το ζητάμε.
• Τι προσφέρομε στον Χριστό και πως Τού το προσφέρομε!
Στην μέση της θείας Λειτουργίας, ο ιερέας, λίγο πριν ευλογήσει τον άρτο και τον οίνο για να μεταβληθούν σε σώμα και αίμα Χριστού, εκφωνεί:
-Τα σα εκ των σων Σοί προσφέρομεν κατά πάντα και διά πάντα.
Τα λόγια αυτά σημαίνουν:
-Τα δώρα (άρτος και οίνος) είναι δικά Σου• από δικά Σου δημιουργήματα (ολόκληρο τον κόσμο). Σού τα προσφέρομε σύμφωνα με όλα όσα μας εδίδαξε ο Υιός σου (κατά πάντα)• και για όλα όσα έχεις κάνει Συ για μας (διά πάντα)!
Δεν αρκεί, λοιπόν, να προσφέρουμε τα δώρα μας στον Θεό, σαν να βγάζουμε μία υποχρέωση! Γιά κάτι που μας έκαμε! Ή για να Τού ζητήσουμε κάτι.
Προσφέρουμε δώρα στο Χριστό:
• Γιά να Τού εκφράσουμε την ευχαριστία-ευγνωμοσύνη μας για όλα όσα έκαμε, αλλά και έπαθε για μας• και κυρίως για τον Σταυρό Του• την Ταφή Του και την Ανάστασή Του.
• Καί σύμφωνα με τις εντολές Του και οδηγίες Του.
Ο Κύριος λέγει: Προηγείται η καταλλαγή, η συμφιλίωση με εκείνον που έχει κάτι εναντίον μας. Μετά έρχεται η υλική ή πνευματική προσφορά στον Χριστό. Η προσευχή που βγαίνει από μνησίκακη καρδιά δεν ανεβαίνει στον ουρανό.
Η συμμετοχή μας στην θεία Λειτουργία απαιτεί αγώνα: για διόρθωση των παθών μας• και για συμβουλή από ιερέα-πνευματικό πατέρα. Μόνον τότε θα μπορούμε να ζητούμε κάτι από τον Χριστό ευάρεστα ενώπιόν Του• με θάρρος• και με παρρησία.

Νίκων Κουτσίδης (Αρχιμανδρίτης)

Απίστευτα τα όσα διαβάζουμε στην καταγγελία του γέροντος Σάββα. Εκβιάζουν τους αγιορείτες να πάρουν πίσω την υπογραφή τους.

Απίστευτα τα όσα διαβάζουμε στην καταγγελία του γέροντος Σάββα. Εκβιάζουν τους αγιορείτες να πάρουν πίσω την υπογραφή τους.

Απίστευτα τα όσα διαβάζουμε στην καταγγελία του γέροντος Σάββα. 

Εκβιάζουν τους αγιορείτες να πάρουν πίσω την υπογραφή τους. 

Τους εκβιάζουν ακόμη και απειλώντας την υγεία τους! 

Αναφέρονται ονόματα και απίστευτες καταστάσεις που αποκαλύπτουν το αληθινό, ΔΑΙΝΟΜΙΚΟ πρόσωπο του Οικουμενισμού, που πλέον ενδύονται ακόμη και Μονές του Αγίου Όρους ...

Γέροντας Σάββας Λαυριώτης προς Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας:

«Σᾶς ἀπευθύνουμε ἔκκλησιν ὅπως συνταχθεῖτε μέ τούς Ἁγίους Πατέρες, καί καταδικάσητε ἔργοις καί λόγοις τόν ἐπάρατο Οἰκουμενισμό»!


Εἰς γνώσιν τοῦ Εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου Πληρώματος.

Ἐν πρώτοις, σᾶς ἀπευθύνω αὐτήν τήν ἐπιστολή ἀνοικτά, διότι ἐδώ καί καιρό ἔχετε σταματήσει νά διαβάζετε δικά μου γράμματα, καθώς καί τά γράμματα διαμαρτυρίας πού στέλνουν κάποιοι στό μοναστήρι διά τόν διωγμό μου, καί τόν διωγμό ἄλλων Ἁγιορειτῶν Μοναχῶν. Κοινῶς τά ἐναποθέτετε εἰς τόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων.

Διά αὐτόν τόν λόγο, μέ ἀναγκάζετε νά δημοσιεύσω στό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα τόν διωγμό πού ἔχετε ἐξαπολύσει ἐναντίον τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων καί ἐμοῦ προσωπικά, πού ὑπογράφουμε κείμενα διαμαρτυρίας γιά τά αἱρετικά καί ἀντίχριστα ἀνοίγματα τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως κ. Βαρθολομαίου, διότι ἔχει ἀρχίσει νά παίρνει ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις.

Πρίν ἀπό λίγους μῆνες, ὁ π. Θεολόγος, μέλος τῆς ἀδελφότητος τῶν Θωμάδων Μικράς Ἁγίας Ἄννης, ζήτησε χαρτί ἀπό τήν Λαύρα γιά νά τό χρησιμοποιήσει διά νά προχωρήσει σέ ἐπέμβαση εἰς τούς ὀφθαλμούς του καί ἐσεῖς δέν τοῦ τό χορηγήσατε, διότι εἶχε ὑπογράψει τήν πρώτη σχετική συλλογική ἐπιστολή τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων.
Τό αὐτό πράξατε καί μέ τόν Γέροντα Συμεών, ἀπό τήν Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων, πού ἐνῶ σᾶς ζήτησε ἄδεια γιάἰατρικούς λόγους, ἐσεῖς δέν τοῦ χορηγήσατε γιά τόν αὐτόν λόγο, καί ἐπειδή βγήκε ἀναγκαστικά ἐκτός Ἁγίου Ὄρους μετά ἀπό ἀναμονή ἀπαντήσεώς σας ἐπί δύο μῆνες, τόν καλεῖτε γιά νά ἀπολογηθεί.
Φυσικά νά μήν ξεχάσουμε πώς ἔχετε πάρει ἀπόφασει ὅτι ὅποιος ὑπογράφει τά κείμενα διαμαρτυρίας διά τίς πράξεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, δέν θά τοῦ χορηγεῖται κανένα χαρτί καί καμμία ἐξυπηρέτηση! Πράγμα ἐντελῶς παράνομο καί σίγουρα ἀπάνθρωπο. 

Στόν πατέρα Χερουβείμ, ἄνευ δίκης, καί μέ κατηγορίες ἀβάσιμες συκοφαντικές καί καθόλα ψευδεῖς, τόν ἐκδιώκετε ἀπό τό κελλίον του, δίνοντάς του μάλιστα προθεσμία 2 μηνῶν!! χωρίς νά τοῦ ἀπευθύνετε τόν λόγο, νά ἀπολογηθεῖ, ἤ νά τοῦ ἐπιδοθεῖ κατά τόν νόμο τό κατηγορητήριον, ἔτσι ὥστε νά παραβαίνετε κατάφωρα τόν Καταστατικό Χάρτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, σέ πάνω ἀπό 10 ἄρθρα (7, 47, 54, 55, 56, 57, 58, 61, 62, 70, 72, 73, 78).
Ἀκόμα καί στά Φασιστικά καθεστώτα, παρέχουν τό δικαίωμα στόν κατηγορούμενο νά περάσει ἀπό δίκη, ἔστω καί εἰκονική, καί ἐσεῖς πατέρες, καταδικάζετε ἐρήμην; αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη σας; ἀγάπη ἀμέριστη μόνο γιά τόν ἐξωμότη Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο ἐπειδή ἔχει τήν ἐξουσία νά σᾶς καθαιρέσει; Αὐτό φοβάστε πατέρες;

Τό αὐτό πράξατε καί μέ τήν καθαίρεσή μου ἀπό τό προϊσταμενικό ἀξίωμα, καί ἐνῶ κατέθεσα ἔφεση, αὐτή πετάχθηκε στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων. Παντοῦ παρανομία.

Τήν 17/30-12-2016 μοῦ στείλατε γράμμα, (δέν μπήκατε κἄν στόν κόπο νά μέ καλέσετε στά γραφεῖα γιά νά συζητήσουμε τό θέμα) πού μέ πληροφορεῖτε πώς ἀποφασίσατε, (δίκη ἐρήμην τοῦ κατηγορουμένου διά μία εἰσέτι φορά) πώς ἀφοῦ ἔχω διακόψει τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μαζί σας, καί λόγῳ τῆς δικῆς μου δῆθεν ἐκκλησιαστικῆς ἀποξενώσεως «ὑφ’ ὑμῶν ἐπιλεγεῖσαν ἀκοινωνησίαν» τήν διαγραφήν μου ἀπό τό μοναχολόγιον τῆς Μονῆς τήν 31-1-2017, ἐάν δέν μετανοήσω καί ξανακοινωνήσω μέ τήν Λαυριωτικήν ἀδελφότητα.

Τώρα τηλεφωνῆτε σέ Πατέρες τῶν ὁρίων τῆς Λαύρας, τούς κάνετε ἐπισκέψεις, καί τούς φοβερίζετε πώς ἄν δέν ἀνακαλέσουν τίς ὑπογραφές τους, θά τούς ἐκδιώξετε ἀπό τά κελλιά τους, ὅπως κάνατε καί μέ τόν πλανεμένο π. Σάββα, πού τόν διώξατε ἀπό τό Μοναστῆρι.

Παντοῦ λέτε πώς ὅποιος δέν δέχετε τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας καί εἶναι σχισματικός.
Ἀλήθεια πατέρες, σχισματικός καί αἱρετικός εἶναι αὐτός πού τηρεῖ τούς ἱερούς κανόνες καί ἐλέγχει καθηκόντως τόν Πατριάρχη (σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη καί πλῆθος ἄλλων) ἤ ὁ κ. Βαρθολομαῖος πού τούς καταπατεῖ, πού ὑβρίζει τούς Ἁγίους λέγοντας ὅτι: "Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν [τὸ Σχίσμα] προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων"!!!, καί ποιεῖ τό Εὐαγγέλιον ἴσο μέ τό δαιμονικό κοράνιον; Τυφλωθήκατε τελείως;



Σᾶς ἔχουμε γράψει ἐπανειλημμένως τίς αἱρέσεις πού κηρύττει γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ὁ πατριάρχης, καί ἀπάντηση δέν πήραμε.
Ἄρα πατέρες, ἀφοῦ ἀκολουθεῖτε τόν Πατριάρχη, συμφωνῆτε καί ἔχετε τήν ἴδια πίστη. Δηλαδή πιστεύετε ὅ,τι καί αὐτός (Στό τέλος τοῦ κειμένου παραθέτουμε τά πιστεύω του.) Διά αὐτόν τόν λόγο δέν μνημονεύουμε τόν Πατριάρχη πατέρες, καί δέν ἔχουμε κοινωνία μέ ἐσᾶς, διότι δέν ἔχουμε τήν ἴδια πίστη. Τήν Ὀρθόδοξο Πίστη.
Ἐμεῖς δέν πιστεύουμε πώς τό κοράνιον εἶναι ἅγιον καί ἴσο μέ τό Εὐαγγέλιον.
Δέν πιστεύουμε πώς ὅλες οἱ Θρησκεῖες σώζουν καί εἶναι ὁδοί σωτηρίας.
Ἐμεῖς ξέρουμε μίαν ὁδό σωτηρίας. Τό Εὐαγγέλιο. Τόν
ἴδιο Τόν Χριστό. «Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια». Αὐτό λέει ὁ Κύριος. Γιά αὐτό καί ἔχυσαν τό αἷμα τους οἱ ἅγιοι μάρτυρες καί οἱ Ὁμολογητές τῆς Πίστεώς μας, γιά νά μήν ἀλλάξουν οὔτε ἕνα ἰῶτα, ἤ μία κεραία. Καί αὐτούς ἀκολουθοῦμε, καί γιά αὐτό μᾶς διώκετε. Ὄχι γιά λόγους ἀνυπακοῆς, ἀλλά γιά λόγους πίστεως.

Νά ξέρετε ὅμως, πώς τό κατ’ ἐξοχήν γνώρισμα τῶν αἱρετικῶν εἶναι ὁ διωγμός. Ἄν νομίζετε πώς θά σᾶς φοβηθοῦμε καί θά κάμψετε τό Ὀρθόδοξο φρόνημά μας, καί θά «κάτσουμε φρόνιμα», πλανᾶσθε. Δέν μᾶς φοβίζουν οἱ ἀπειλές σας, καί ἀκόμη περισσότερο οἱ ποινές πού μᾶς ἐπιβάλλετε (παρανόμως καί χωρίς καμμία ὑπόσταση). Μᾶς χαροποιεῖ τό γεγονός πώς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ θά ἀπολογηθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ μας πώς κρατήσαμε τήν Πίστη μας ἀλώβητη ἀπό τόν ἐπάρατο Οἰκουμενισμό.
Δέν ξέρω ὅμως γιά σᾶς τί θά ἔχετε νά ἀπολογηθεῖτε. Τήν ὑπακοή σας στόν Πατριάρχη καί σέ αὐτά πού διδάσκει;

Τώρα πλέον, ἐπίσημα καί συνοδικά, ὁ κ. Βαρθολομαῖος καί οἱ σύν αὐτῷ (τό συνάφι του, αὐτοί πού συνάγουν μέ αὐτόν, πού ἔχουν τό ἴδιο πιστεύω μέ τήν λεγομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο), ἀποδομοῦν τήν Ἱερά Παράδοση, τίς Οἰκουμενικές Συνόδους, ἀναγνωρίζοντας τό Π.Σ.Ε καί τίς αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίες, καί θέτοντας ὡς βασική Θεολογική πλέον γραμμή τῆς Ἐκκλησίας τήν αἱρετική θεολογία τοῦ ἐπισκόπου Περγάμου κ. Ζηζιούλα. Καί ἐσεῖς γιά μία ἀκόμη φορά, δηλώνετε πώς ἡ λεγομένη ΑκΜΣ τῆς Κρήτης εἶναι Ὀρθοδοξότατη, καί ὅτι ὅποιος εἶναι ἀντίθετος μέ αὐτήν εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας!!!.

Διά αὐτόν τόν λόγο, ὅπως καί ἐσεῖς μοῦ γράψατε, «μετά πολλῆς τῆς λύπης, γιά μίαν εἰσέτι φοράν», σᾶς γράφω ὀλίγα τινά, πρός βοήθειαν ὑμῶν ὅπως συναισθανθῆτε τό ἀδιέξοδον καί τάς ἐπικινδύνους ἀτραπούς ὅπου βαδίζετε, αὐτῶν τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἐξ’ ὀνόματος τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων ὅπου ἔχουμε διακόψει τό μνημόσυνο τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχου, προτρεπόμεθα ὑμῖν καί ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν πρός ὑμᾶς, πρός τήν ἀγαπητήν Λαυριωτικήν ἀδελφότητα, ὅπως διακόψετε τό μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, καί σταματήσετε τήν καταραμένη παράδοση ὅπου ἔχει ἡ Λαύρα νά προδίδει τήν ἀμώμητον ἡμῶν Ὀρθόδοξον Πίστιν. Σταματήστε νά μιμεῖσθε τούς ἐπί Βέκκου Λαυριῶτες πατέρες, ὅπου ἐνῶ εἰς τό ὑπόλοιπον Ἅγιον Ὄρος εἴχαμε παραγωγή Ἁγίων, εἰς τήν Λαύρα εἴχαμε ἐξωμότες. Ἀκόμη καί στήν σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας, εἷς ἐκ τῶν ἀντιπροσώπων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Λαυριώτης ὤν, συντάχθηκε μέ τούς ἑνωτικούς.

Σᾶς ἀπευθύνουμε ἔκκλησιν ὅπως συνταχθεῖτε μέ τούς Ἁγίους Πατέρες, καί καταδικάσητε ἔργοις καί λόγοις τόν ἐπάρατο Οἰκουμενισμό καί τόν πρωτεργάτη του κ. Βαρθολομαῖο καί τούς σύν αὐτῷ, ἔτσι ὥστε νά ἐμπλησθεῖ χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα πού περιμένει τήν Πατερική ἀντίδραση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καί σάν μοναστήρι νά βγοῦμε μπροστά στόν ἀγῶνα κατά τῆς αἱρέσεως πού μᾶς ἀποξενώνει παντελῶς ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦν Χριστόν. Ἀν θέλετε ὅμως πατέρες νά συνταχθεῖτε μέ αὐτούς, καί νά γίνετε κοινωνοί τῆς παναιρέσεως, ἐμεῖς σᾶς δηλώνουμε πώς δέν θά σᾶς ἀκολουθήσουμε στά βάραθρα τῆς ἀπωλείας ὅπου ἀποφασίσατε νά βαδίσετε, καί θά μᾶς βρεῖτε δυστυχῶς ἐναντίους. Πάντα ὅμως θά προσευχόμαστε μέ ἀγάπη καί πόνο νά καταλάβετε τό σφάλμα που ἔχετε ὑποπέσει χάριν φιλοπροσωπίας, ἔτσι ὥστε νά μήν καταδικάσετε τήν ἀθάνατη ψυχή σας εἰς τό αἰώνιο πῦρ, πρᾶγμα πού ὁλόψυχα ἀπευχόμαστε. 

«Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις. Τίς γὰρ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» (Β’ Κορ. 6.14). 

Ἐπί δέ τούτοις, διατελῶ μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης.

Γέρων Σάββας Λαυριώτης

Υ.Γ1. Ἀν ἐπιμείνετε στό νά διώκετε τούς ἀντιφρονοῦντες πατέρες, κάθε νέο διωγμό θά τόν δημοσιεύουμε στό διαδίκτυο καί στόν Ἐκκλησιαστικό Τύπο.

Υ.Γ2. Ἤδη ἔχετε προβεῖ σέ περαιτέρω παράνομες ἐνέργειες πού θά δημοσιευθοῦν λίαν συντόμως.

Τά πιστεύω τοῦ Πατριάρχου κ.Βαρθολομαῖου:

1. Πιστεύει καὶ κηρύττει τὶς ἰδέες τοῦ Ἀντίχριστου Οἰκουμενισμοῦ: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας».[1] Ἡ μεγαλύτερη ὕβρις ὅλων τῶν ἐποχῶν ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Μόνο ἕνας διάβολος θὰ μποροῦσε νὰ ὑποστηρίξει τέτοια πράγματα. Καὶ ὅμως οἱ ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς προσκυνᾶτε αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο!

2. Πιστεύει καὶ κηρύττει ὅτι τὸ Κοράνιο (καὶ οἱ Γραφὲς τῶν ἄλλων θρησκειῶν) εἶναι «ἴσο μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἱερὸ ὅπως αὐτή»[2] καὶ ὅτι οἱ Μουσουλμάνοι μποροῦν νὰ πᾶνε στὸν παράδεισο χωρὶς νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό.[3]

3. Πιστεύει καὶ κηρύττει ὅτι πολλὲς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναιπροσωρινές, [4] διαφωνώντας ἀκόμα καί μέ τον Κύριο!

4. Ὀνομάζει «εὐλογημένη» καὶ τιμᾷ τὴν Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, ἐκεῖ ποὺ ὑβρίζεται ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Θεοτόκος.[5]

5. Πιστεύει καὶ κηρύττει τὴν βασικὴ ἀρχὴ τῆς Μασονίας ὅτι δηλαδή: «ἕκαστος νὰ λατρεύῃ τὸν Ἕνα Θεὸν ὡς [=ὅπως] προτιμᾷ…». «Ὁ Θεὸς εὐαρεστεῖται εἰς τὴν εἰρηνικὴν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων καὶ μάλιστα, αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Τὸν λατρεύουν ἀνεξαρτήτως τῶν διαφορῶν, αἱ ὁποῖαι ὑπάρχουν εἰς τὴν πίστιν μεταξὺ τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν».[6]

6. Ἐπιδιώκει τὴν κατάργηση ἢ τροποποίηση πλειάδας Ἱερῶν Κανόνων, κάτι, ποὺ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, εἶναι γνώρισμα αἱρετικοῦ ἀνθρώπου.[7] Ὀνομάζει τοὺς Ἱ. Κανόνες: «Τείχη τοῦ αἴσχους».[8]

7. Πιστεύει καὶ κηρύττει -σὲ ἀντίθεση μὲ δεκάδες Συνόδους καὶ ἑκατοντάδες Ἁγίους- ὅτι ἡ Ρωμαϊκή «ἐκκλησία» εἶναι κανονική, τὰ μυστήριά της ἔγκυρα καὶ ὁ Πάπας κανονικὸς Ἐπίσκοπος. Τὸ 1995 συνυπέγραψε μὲ τὸν Πάπα «ΚΟΙΝΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑΝ ΠΙΣΤΕΩΣ». Το 2011 δηλώνει σε σπουδαστές παπικού πανεπιστημίου. Κατήχησε μάλιστα και τὴν νεολαία ὑπὲρ τοῦ Πάπα. «Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος δέχτηκε ἐπίσκεψη ὁμάδας φοιτητῶν τοῦ Ποντιφικοῦ Ἰνστιτούτου Sant Apollinare. Ἀναφερόμενος στοὺς φοιτητὲς τοὺς εἶπε: «Ἀκολουθῆστε τὸν Πάπα. Ὁ Πάπας Βενέδικτος ὁ ΙΣΤ΄ εἶναι ἕνας μεγάλος θεολόγος ποὺ κάνει καλὸ σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες. Ἀκολουθῆστε τον μὲ ἀγάπη καὶ συμπάθεια». [9]

8. Συμπροσευχήθηκε μὲ Προτεστάντες ποὺ εἶναι διαστρεβλωτὲς τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἰησοῦ, ὑβριστὲς τῆς Θεοτόκου, περιφρονητὲς τῶν Ἁγίων μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὡς Eἰκονομάχοι, βρίσκονται ὑπὸ τὸν ἀναθεματισμὸ τῆς 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Κάνει ἀποδεκτὸ τὸ βάπτισμα τῶν Προτεσταντῶν (Λουθηρανῶν).[10]

9. Τὸν Νοέμβριο τοῦ 1993 προέβη σὲ ἄρση τῶν ἀναθεμάτων ἀνάμεσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ στὴν αἵρεση τῶν Μονοφυσιτῶν. Ἡ κάθε πλευρὰ ἀναγνώρισε τὴν ἄλλη ὡς Ὀρθόδοξη. Τὶς καταδίκες καὶ τὰ ἀναθέματα τῆς 4ης Οἰκουμενικῆς πρὸς τοὺς Μονοφυσίτες (ποὺ τὰ ἐπανέλαβαν οἱ ἑπόμενες Σύνοδοι) τὰ ὀνομάζει «παρεξηγήσεις τοῦ παρελθόντος ποὺ ἔχουν ξεπεραστεῖ» ἀφοῦ «δὲν ὑπάρχει θεολογία ποὺ μᾶς χωρίζει»![11]

10. Ἀναγνωρίζει τὶς χειροτονίες τῶν Ἀγγλικανῶν.[12]

11. Τὸ 1991 στὸ Μπάλαμαντ τοῦ Λιβάνου ἀποδέχτηκε τὰ μυστήριά των καθὼς καὶ τὴν Οὐνία...».[13]

12. Στὸ συνέδριο τοῦ Π.Σ.Ε., τὸ 2006, στὸ Porto Alegre, ἀποδέχτηκε τὴν κοινὴ δήλωση μὲ τοὺς Προτεστάντες, ὅτι δὲν ὑπάρχει μόνο Μία Ἐκκλησία, ἀλλὰ ὅτι οἱ 348 ἐκκλησίες -μέλη τοῦ ΠΣΕ- εἶναι γνήσιες ἐκκλησίες. Μία δὲ ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Οἱ ποικίλες αἱρετικὲς διδασκαλίες τῶν Προτεσταντῶν θεωροῦνται ὡς διαφορετικοὶ τρόποι ἐκφράσεως τῆς ἰδίας πίστεως καὶ ὡς ποικιλία τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δεχόμενοι ἔτσι ὅτι τελικὰ δὲν ὑπάρχουν αἱρέσεις!! «Αὐτὲς οἱ ἐκκλησίες καλοῦνται νὰ συμβαδίζουν ἀκόμη καὶ ὅταν διαφωνοῦν».[14]

13. Μὲ τὰ παραπάνω δεδομένα ἀρνεῖται τέσσερα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως.

14. Εἶναι Ἁγιομάχος καὶ Πατρομάχος. Εἶπε: «Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν [τὸ Σχίσμα] προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων»!!![15] Εἶναι ἀπροκάλυπτα ἁγιομάχος. Αὐτὸς ὅμως ποὺ βλασφημεῖ τοὺς Ἁγίους εἶναι ἀντίχριστος.[16]

15. Δηλώνει ὅτι εἶναι: «Eὐλογημένη» ἡ Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων. Γιὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο βεβαίως ἡ Συναγωγὴ «εἶναι χῶρος δαιμονίων ποὺ συνάζονται οἱ σταυρωτὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ θεομάχοι».[17]

[1] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 603, σελ. 15 καὶ «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 494, σελ. 23, Γενεύη 1994 . «Ἐπίσκεψις» 511/30-11-1994 καὶ «Ὀρθόδοξος Τύπος» 11-9-2009, «Ἀδέσμευτος Τύπος» (Μήτση) 21/9/2004, «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀριθ. 523, σ. 12, Γενεύη 1995.

[2] Ἀντιφώνηση πρὸς τὸν πρόεδρο τοῦ Ἰρὰν Mohamend Khatami στὶς 13-1-2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 606, σ. 2 . «Ὀρθ. Τύπος», 15/3/2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 563, σ. 21.

[3] www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3117&Itemid=2, Ἐκκλ. Πρακτορεῖο Εἰδήσεων www.amen.gr 20/1/2013.

[4] «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», 21/9/2003.

[5] Νέα Ὑόρκη, 28η Ὀκτ. 2009. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης παραλαμβάνει τὸ βραβεῖο «Μακκαβαίων» μὲ τὸ ὁποῖο τὸν «τίμησε» ἡ Ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ τῆς πόλης.

[6] Ὁμιλία στὸ Μπαχρέϊν, στὶς 25−9−2000. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 588, σελ. 16 καὶ ἀπὸ μήνυμα ποὺ ἔστειλε στοὺς Μουσουλμάνους ὅλου τοῦ κόσμου μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ Ραμαζανίου. Ρεπορτὰζ τοῦ Νίκου Παπαδημητρίου στὸ “Flash” στὶς 16.12.2001.

[7] Ἀρχιμ. Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη, Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, Θεσ/κη 1970, σ. 15.

[8] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 423, 15/7/1989, σ, 6-7.

[9] http://entoytwnika.blogspot.com/2011/03/blog-post_28.html#ixzz1cja7kdc6

[10] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀριθ. 640/31-10-2004: «Κοινὸν ᾿Ανακοινωθὲν τῆς 13ης συναντήσεως μεταξὺ Θεολόγων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως καὶ τῆς Εὐαγγελικῆς ᾿Εκκλησίας ἐν Γερμανίᾳ» (16-22.9.2004).

[11] www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=816

[12] Στεφανίδου Β., Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, σ. 711.

[13] Πορίσματα Διορθόδοξου Συνεδρίου γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, Θεσσαλονίκη 2004, περ. «Θεοδρομία», τεῦχ. 4ο.

[14] «Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐπὶ εὐκαιρίᾳ τῆς 60ης ἐπετείου ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ Π.Σ.Ε.», Θεοδρομία 1 (Ἰαν.–Μάρτιος 2008) σ. 145.

[15] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» 15-6-1989, «Ἐκκλ. Ἀλήθεια» 16.12.1998 καὶ ἐφημερίδα «Νέοι Ἄνθρωποι» 26-2-1999.

[16] Ἀποκ. ιγ΄6.

[17] Λόγος Κατά Ιουδαίων, 2,4,6

https://youtu.be/PCmVFrQEgFs

"Απάντηση στη συκοφαντική δυσφήμιση του Πατριαρχείου Ρουμανίας που διέδιδε ότι ο Γέροντας Σάββας Λαυριώτης δεν είχε πάρει ευλογία από τους Γέροντες του Αγίου Όρους, όπως τον Γέροντα Γαβριήλ, τον Γέροντα Ιουλιανό Προδρομίτη και άλλους, για να κάνει ομιλίες στην Ρουμανία"

ΠΗΓΗ:  http://opaidagogos.blogspot.gr/2017/01/blog-post_9.html

Οι Οικουμενιστές δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο! ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 8 μ.μ., Κλήθηκε νὰ ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΙ αντι-οικουμενιστής ιερέας στην Κρήτη! Προηγουμένως του διέκοψαν την μισθοδοσία!!!

Οι Οικουμενιστές δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο! ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 8 μ.μ., Κλήθηκε νὰ ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΙ αντι-οικουμενιστής ιερέας στην Κρήτη! Προηγουμένως του διέκοψαν την μισθοδοσία!!!

Δυστυχώς από τις 2 Ιανουαρίου που προγραμματίσαμε την παρακάτω ανάρτηση, είχαμε νεότερες εξελίξεις. Παραθέτουμε τους τίτλους και τους συνδέσμους.


Νεότερες εξελίξεις:

Ό,τι θέλουν κάνουν! Ο εκκλησιαστικός ανακριτής π. Ευτύχιο Πετράκης …αρνήθηκε να παραλάβει τὴν Απολογία του κατηγορουμένου!!!

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΟΛΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΦΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ !!! (Παναγιωτης Μητριτσακης)

Κυδωνίας Δαμασκηνός: "Αποδέχομαι πλήρως την Σύνοδον. Ο Πατρ. Βαρθολομαίος είναι Ορθόδοξος"!!!! --Παρανόμως διέκοψε την μισθοδοσίαν του ιερέως!

4 ΑΚΟΜΗ ΕΓΓΡΑΦΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΦΟΡΗΤΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΠΑΠΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΗΤΡΙΤΣΑΚΗ

Προηγήθηκε η παρακάτω εξέλιξη: 

2 Ιανουαρίου 2017:

Συντριπτικὴ ἡ Ἀπολογία τοῦ παπα-Παναγιώτη, κονιορτοποιεῖ τὶς ἀντικανονικὲς καὶ ἀσύστατες κατηγορίες τοῦ Μητροπολίτη Χανίων.

Ἂς τὴν ἔχουν ὑπ’ ὄψιν ὅσων (ὅπως μάθαμε) ἔχει δρομολογηθεῖ ὁ …διωγμός!

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟ ΣΥΝΟΔΟ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ …ΔΙΩΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ …ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΙ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΠΟ ΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΛΑΟ!

• Ἀφοῦ πρῶτα πέρασαν μὲ πιέσεις, ἐκφοβισμὸ καὶ ἐκβιασμοὺς τὶς κακόδοξες ἀποφάσεις τους στὴν κακόδοξη Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου Κρήτης·
• ἀφοῦ στὴ συνέχεια κατάφεραν μὲ ἀναβολὴ στὴν ἀναβολὴ νὰ ἐπιτύχουν τὴν μὴ καταδίκης της ἀπὸ τοὺς ὑποτελεῖς στὸ Φανάρι Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ οὐσιαστικὰ στὴν ἀποδοχή της·
• ἀφοῦ ἐπίσης προχώρησαν σὲ ποικίλους ἐκφοβισμοὺς τοὺς Ἕλληνες κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς, τώρα πέρασαν στὸ ἑπόμενο στάδιο:

Ἄρχισαν τὶς διώξεις καὶ ἐκ-διώξεις κληρικῶν καὶ μοναχῶν ἀπὸ τὴν Κρήτη ἕως τὸ Ἅγιον Ὄρος! 

Σκοπός τους «να τρομοκρατήσουν όσους κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς δεν αποδέχονται τις κακόδοξες ψευδο-συνοδικές αποφάσεις της Κρήτης».

Εἶναι γνωστό ἤδη ὅτι προχθές, παραμονὴ Πρωτοχρονιᾶς, ὁ Μητροπολίτης Χανίων κάλεσε σὲ Ἀπολογία τὸν π. Παναγιώτη Μητριτσάκη. 

Ὅμως, ὅπως διαβάσαμε στὴν Ἀπολογία ποὺ κατέθεσε, πρὶν κἂν ἀπολογηθεῖ ὁ ἱερέας, καὶ ΟΛΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ὁ Μητροπολίτης τοῦ εἶχε ΔΙΑΚΟΨΕΙ τὴν ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ κάτι, ποὺ δὲν προβλέπει κανένας ἐκκλησιαστικὸς ἢ πολιτικὸς Νόμος. 

Μάλιστα τὴν μισθοδοσία τὴν εἶχε διακόψει ἀπὸ τὸν μήνα Ὀκτώβριο, ἀσφαλῶς γιὰ νὰ τὸν ἐκβιάσει.

Ἀπὸ τὴν Ἀπολογία τοῦ π. Παναγιώτη Μητριτσάκη (Π.Μ.) πληροφορούμεθα ὅτι ὁ Π.Μ. ἐκλήθη στὸ Γραφεῖο τοῦ Μητροπολίτη Χανίων πρὶν ἀπὸ τὴν Σύνοδο γιὰ νὰ δώσει ἐξηγήσεις. 

Τότε ὁ Π.Μ. μᾶς λέγει «του εξέφρασα και την άποψή μου την αντίθετη γι’ αυτήν, δηλ. ότι δεν έχει ορθόδοξα στοιχεία». 

Τὰ ἴδια ἐπανέλαβε καὶ μετὰ τὴν Σύνοδο, ὁπότε ὁ Μητροπολίτης ἄρχισε νὰ πιέζει τὸν Π.Μ. στέλνοντας διδοχικὰ ἱερεῖς του, οἱ ὁποῖοι κι αὐτὸν καὶ τὴν μητέρα του διὰ διαφόρων τρόπων προσπαθοῦσαν νὰ τοὺς κάνουν νὰ ἀλλάξουν φρόνημα ὡς πρὸς τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης, μὲ τὸ ἐμβιαστικὸ δίλημμα:«πώς θα ζήσεις χωρίς μισθό», τὸ ὁποῖο ἀντέκρουσε ὁ Π.Μ. μὲ τοὺς λόγους: «εγώ έγινα ιερέας για τον Χριστό και όχι για τον μισθό»!!!

Στὴ συνέχεια εἶχε ἄλλη μιὰ συνάντηση ὁ Π.Μ. μὲ τὸν Μητροπολίτη τὸ καλοκαίρι. Σ’ αὐτὴν ὁ Μητροπολίτης τοῦ ἔδωσε προσθεσμία μέχρι τὸν Οκτώβριο γιὰ νὰ ἀποφασίσει «αν θα παραμείνει στη Μητρόπολη Χανίων για να τον μνημονεύει».

Ἡ τελικὴ συνάντηση ἔγινε στὶς 20-10-2016 στὸ γραφεῖο τοῦ Ἐπισκόπου. Γράφει στὴν Ἀπολογία του: «Μου είπαν να τους ανακοινώσω τις θέσεις μου για τη Σύνοδο της Κρήτης και για τη μη μνημόνευση του Επισκόπου, καθώς και για τα γεγονότα των χωριών. 

Του απάντησα ότι δεν δέχομαι τη Σύνοδο. 

Ρώτησα τον Μητροπολίτη, αν ασπάζεται τη Σύνοδο.

Ο Μητροπολίτης απάντησε ότι η Σύνοδος έγινε δεκτή από την Ορθοδοξία μόλις έληξε.

Του απάντησα αν εσείς τη δέχεσθε σαν κανονική και μου απάντησε ναι την δέχομαι.

Του είπα ότι δεν σε μνημονεύω, αλλά μνημονεύω “πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων των ορθοτομούντων τον Λόγον της Σης Αληθείας”».

Μετὰ ἀπὸ κάποιες ὀρθόδοξες ἀπαντήσεις ποὺ ὁ Π.Μ. ἔδωσε στὶς φιλο-οικουμενιτικὲς τοῦ Μητροπολίτη, καὶ τῶν ἐπίσης Οἰκουμενιστῶν Πρωτοσύγκελου καὶ τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου πῆρε τὴν ἑξῆς ἐκφοβιστικὴ καὶ ἀπειλητικὴ ἀπάντηση: 

«Μου απάντησε ο Αρχιερατικός ότι με όλα αυτά που λέω το μόνο που θα καταφέρω είναι να χάσω το μισθό μου, είσαι ένα φτωχάκι, ο Θεός να σε φωτίσει γιατί πώς θα ζήσεις χωρίς μισθό»!!!

Σὲ ἄλλο σημεῖο γράφει: Ὁ Μητροπολίτης «μου απάντησε ότι αυτό δεν γίνεται και γι’ αυτό σου απαγορεύω να λειτουργείς…, κανείς παπάς δεν μπορεί να είναι αδέσποτος. 

Του είπα ότι εγώ δεν είμαι αδέσποτος, του είπα ότι έχω Δεσπότη τον Χριστό»!

Παραθέτουμε τὸ ἐνημερωτικὸ σημείωμα-Μήνυμα καὶ τὴν Ἀπολογία τοῦ πάπα-Παναγιώτη Μητριτσάκη, μὲ τὴν παράκληση:

"Παρακαλείσθε να διαδώσετε, με κάθε τρόπο, αυτό το μήνυμα".

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ

ΙΕΡΕΑ ΠΑΠΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΗΤΡΙΤΣΑΚΗ,

ΕΤΩΝ 49, ΜΕ ΑΝΗΛΙΚΟ ΠΑΙΔΙ

–πνευματικού παιδιού του αγωνιστή και ευσεβούς πάπα-Γιώργη Χιωτακη από τα Σφακια (ενός από τους γνωστούς πανελληνίως ανδρείους και ευσεβείς πέντε ιερείς της ένωσης Σφακιανών παπάδων, ο οποίος κοιμήθηκε τον Φεβρουάριο του 2016)– ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΥΔΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ κ. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ (ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ),

επειδή έπαυσε το μνημόσυνό του, λογω της αποδοχής και διαδόσεως από αυτόν τον μητροπολίτη των κακόδοξων αποφάσεων της ψευδό-σύνοδου της Κρήτης

ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΞΗΣ:

1 – Απαξίωση – αμφισβήτηση του ορθόδοξου φρονήματος του Οικουμενικού Πατριάρχου και του κύρους της Αγιας και Μεγάλης Σύνοδου

2 – Μη μνημόνευση του ονόματος του Επισκόπου του

3 - Ανυπακοή προς τον Επίσκοπό του

4 – Συμπεριφορά μη αρμόζουσα στο πρόσωπο του Επισκόπου του

Ο ΠΑΠΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΙΤΣΑΚΗΣ ΑΠΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΝΑΚΡΙΤΗ ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ, ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2017, ΚΑΙ ΩΡΑ 8 Μ.Μ., ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΧΑΝΙΩΝ.

Ο πάπα-Παναγιώτης Μητριτσάκης δεν έχει διαπράξει κανένα εκκλησιαστικό ποινικό αδίκημα από αυτά για τα οποία κατηγορείται. Αυτά είναι ψευτο–ποινικά αδικήματα, διότι σκοπό έχουν να τρομοκρατήσουν όσους κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς δεν αποδέχονται τις κακόδοξες ψευδο-συνοδικές αποφάσεις της Κρήτης.

Αντιθέτως, ο πάπα-Παναγιώτης, με την παύση του μνημοσύνου του Μητροπολίτη Κυδωνιάς και Αποκορώνου (Χανίων), θέλει να παραμείνει στην Εκκλησία των Αποστόλων, η οποία είναι άμωμη και άσπιλη από αιρέσεις και για την οποία ο θείος δομήτορας της Αγίας μας Εκκλησίας Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς αποφάνθηκε ότι «και πυλαι άδου ου κατισχύσουσι αυτής». Δηλαδή, δεν θέλει, με τη συνέχιση του μνημοσύνου αυτού του Μητροπολίτη που ακολούθει τις κακόδοξες αποφάσεις της ψευδό-σύνοδου της Κρήτης, να ανήκει στη νεοφανή ψευδο-εκκλησία του Οικουμενισμού ή Γνωστικισμού η Θρησκευτικού Συγκρητισμού, την οποία ίδρυσαν οι δέκα (10) αυτοκέφαλες που συμμετείχαν στο συνέδριο της αποστασίας της Κρήτης.

Ο ΠΑΠΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΙΤΣΑΚΗΣ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ, 

(ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΟΦΕΙΛΟΥΝ):

1) Για την Αγία Ορθοδοξία μας κατά της παναίρεσης του Οικουμενισμού ή Γνωστικισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού, η οποία εισήχθη ψευδο-συνοδικώς από το Συνέδριο αποστασίας της Κρήτης ως δήθεν επίσημη διδασκαλία της Αγίας Εκκλησίας μας, προκείμενου να αμφισβητήσει ότι ο Μεσσίας που σώζει, είναι ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς, και για να τον αντικαταστήσει με τον Αντίχριστο,

2) Για τα δικαιώματα των κληρικών, μοναχών και λαϊκών να εγκρίνουν ή να απορρίπτουν τις αποφάσεις συνόδων σε θέματα πίστεως καθότι όλο οι πιστοί είναι οι φύλακες της πίστεως της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας (όπως αναγνωρίζει ρητώς και με έμφαση και η Εγκύκλιος των τεσσάρων Πατριαρχών και των Πατριαρχικών Σύνοδων τους του έτους 1848), τα όποια δικαιώματα επιδίωξε να καταργήσει η ψευδό-σύνοδος της Κρήτης στην παράγραφο 22 της παναιρετικής δογματικής απόφασης «σχέσεις της ορθόδοξου εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον». Αυτή η παράγραφος καθιστά υποχρεωτικές της κακόδοξες αποφάσεις της ψευδο-σύνοδου της κρήτης για τις αυτοκέφαλες και για όλους τους πιστούς στους οποίους απαγορεύει με αυταρχικό τρόπο κάθε αμφισβήτησή τους. Τούτο σημαίνει ότι η παράγραφος αυτή προεξαγγέλει καιαπειλεί καθαιρέσεις για τους κληρικούς, αρχιερείς και ιερείς, που δεν αποδέχονται αυτές τις κακόδοξες αποφάσεις, δηλαδή ο πάπα-Παναγιώτης αγωνίζεται και κατά της ετσιθελικής επιβολής στην ορθόδοξη εκκλησία μας της παπικής δεσποτοκρατιας, η οποία εισάγει αιρέσεις στην άγια εκκλησία μας.

Ο πάπα-Παναγιώτης Μητριτσάκης δεν αναγνωρίζει τη δικαστική δικαιοδοσία του Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου Χανιών να τον δικάσει για τα παραπάνω ψευτο-ποινικά εκκλησιαστικά αδικήματα για τα οποία κατηγορείται. Διότι ο Καταστατικός Χάρτης της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κρήτης εφαρμόζεται μόνον αν και ο δικάζων Μητροπολίτης και ο κατηγορούμενος Ιερέας είναι Ορθόδοξοι και όχι αν ο Μητροπολίτης ασπάζεται τις κακόδοξες αποφάσεις της ψευδό-σύνοδου της Κρήτης, δηλαδή αν έπαυσε πλέον εκκλησιολογικα να ανήκει στην εκκλησία των αποστόλων -κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και τον μαθητή του μοναχό Ιωσηφ Καλοθετό- επειδή ανήκει πλέον στη νεοφανή ψευδό-εκκλησία του Οικουμενισμού ή Γνωστικισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού, την οποία ίδρυσαν οι δέκα (10) αυτοκέφαλες που συμμετείχαν στο Συνέδριο της αποστασίας της Κρήτης, περιλαμβανόμενων του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και της αυτοκέφαλης της Ελλάδος.

Δηλαδή ο πάπα-Παναγιώτης Μητριτσάκης παρίσταται ενώπιόν του εκκλησιαστικού ανακριτή σήμερα και αργότερα ενώπιόν του Επισκοπικού Δικαστηρίου Χανίων και του Πρωτοβάθμιου Συνοδικού Δικαστηρίου Χανίων μόνον για να ομολογήσει την ορθόδοξη πίστη, όπως κάθε πιστός οφείλει.

Όσοι πιστοί επιθυμούν να ομολογήσουν και εκείνοι την ορθόδοξη πίστη, μαζί με τον πάπα-Παναγιώτη Μητριτσάκη, παρακαλούνται να αγωνιστούν έμπρακτα για την ορθόδοξη πίστη κατά της παναίρεσης του Οικουμενισμού ή Γνωστικισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού, –η οποία εισήχθη ήδη ψευδο-συνοδικώς από το Συνέδριο της αποστασίας της Κρήτης– διαμαρτυρόμενοι γι’ αυτήν την άδικη, αντικανονική, αντιεκκλησιολογικη και αντιδογματική εκκλησιαστική ποινική δίωξη από τον Μητροπολίτη Κυδωνιάς και Αποκορωνου (Χανίων) και σχολιάζοντας την στα διαφορά blogs καιστα εξής e-mails της Μητρόπολης Κυδωνιάς και Αποκορώνου (Χανίων):

email γραμματείας: imka@imka.gr

email γραφείου τύπου: grafeiotypou@imka.gr

Παρακαλείσθε να διαδώσετε, με κάθε τρόπο, αυτό το μήνυμα.

ΠΗΓΗ :  http://opaidagogos.blogspot.gr/2017/01/8.html