Άγιος Ιουστίνος ο Απολογητής και φιλόσοφος

Ἰουστῖνον κώνειον ἦρεν ἐκ βίου, Ὡς εἴθε πρῶτον τοὺς πιεῖν δεδωκότας. Πρώτῃ Ἰουνίου Ἰουστῖνε ἐλλεβορίζῃ.

Βιογραφία Ο Άγιος Ιουστίνος γεννήθηκε στη Φλαβία Νεάπολη της Παλαιστίνης το 100 μ.X. αι. Οι γονείς του, Έλληνες ειδωλολάτρες (τον πατέρα του έλεγαν Πρίσκο Βάκχιο), φρόντισαν ώστε ο Ιουστίνος να λάβει εξαιρετική θεολογική αλλά και φιλοσοφική μόρφωση, η οποία ωστόσο δεν ήταν αρκετή για να δώσει απάντηση στα ερωτήματα που έθετε η ανήσυχη ψυχή του. Ο Θεός βλέποντας την αγνότητα και την ειλικρινή πρόθεση των αναζητήσεών του, ανταποκρίθηκε θαυμαστά. και κάποια ημέρα πού ο Ιουστίνος βάδιζε κοντά στη θάλασσα, συνάντησε ένα γέροντα, ο οποίος ήταν βαθύτατα καταρτισμένος στις αλήθειες των Θείων Γραφών, ο οποίος μετά το διάλογο δίδαξε στον Άγιο τη χριστιανική διδασκαλία. Όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αντωνίνος Πίος, ο Ιουστίνος μετέβη στη Ρώμη, όπου παρέδωσε στον αυτοκράτορα απολογία, στην οποία εξέθετε τις βασικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού και αναιρούσε όλες τις εναντίον των χριστιανών κατηγορίες και αποδείκνυε την πλάνη των ειδώλων, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα από την Αγία Γραφή. Δια την ενέργειά του αυτή, εκλήθη και Απολογητής. Η χριστομίμητη όμως δράση του Ιουστίνου, ο οποίος δεν έπαυε να κηρύττει το λόγο του Θεού και να συγγράφει έργα απολογητικού και ποιμαντικού χαρακτήρα προκάλεσε τη μήνι των ειδωλολατρών. Για το λόγο αυτό ο μέγας φιλόσοφος και ευσεβής χριστιανός συνελήφθη και αφού υπέστη διάφορα βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκε το 165 μ.X. αναδεικνυόμενος όχι μόνο απολογητής της ορθόδοξης πίστης αλλά και αθλοφόρος μάρτυρας.

Ἀπολυτίκιον   Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ. Φιλοσοφίας ταὶς ἀκτίσιν ἐκλάμπων, θεογνωσίας ὑποφήτης ἐδείχθης, σαφῶς παραταξάμενος κατὰ τῶν δυσμενῶν σὺ γὰρ ὠμολόγησας, ἀληθείας τὴν γνῶσιν, καὶ Μαρτύρων σύσκηνος, δι' ἀθλήσεως ὤφθης, μεθ' ὧν δυσώπει πάντοτε Χριστόν, ὢ Ἰουστίνε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν. Κοντάκιον Ήχος β'. Τους ασφαλείς Τον αληθή, της ευσεβείας κήρυκα, και ευκλεή, των μυστηρίων ρήτορα, Ιουστίνον τον φιλόσοφον, μετ' εγκωμίων ευφημήσωμεν δυνάμει γαρ σοφίας τε και χάριτος, τον λόγον κατετράνωσε της πίστεως, αιτούμενος πάσι θείαν άφεσιν. Μεγαλυνάριον Χάριτι σοφίας καταυγασθείς, ως αυτοσοφίαν, εθεράπευσας τον Χριστόν, υπέρ ου ενδόξως, αθλήσας Ιουστίνε, συν τούτω εις αιώνας, δοξάζη ένδοξε.

Άγιος Θεσπέσιος

Tωόντι Θεσπέσιος εκ των πραγμάτων, Mάρτυς δέδειξαι Θεσπέσιε τω ξίφει.

Βιογραφία Ο Άγιος Θεσπέσιος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αλεξάνδρου Σεβήρου, το έτος 222, και καταγόταν από την Καππαδοκία. Επειδή ομολογούσε τον Χριστό συνελήφθη από τον άρχοντα της Καππαδοκίας Σιμπλίκιο και οδηγήθηκε στο ναό των ειδώλων για να θυσιάσει σ' αυτά. Ο Θεσπέσιος όχι μόνο δεν θυσίασε, αλλά ενέπαιξε τα είδωλα, με αποτέλεσμα να τον κρεμάσουν και να ξεσχίσουν τις σάρκες του. Έπειτα τον έβαλαν μέσα σ' ένα καζάνι με βραστό νερό, αλλά ο Θεσπέσιος με τη χάρη του Θεού έμεινε αβλαβής. Στη συνέχεια τον έφεραν και πάλι στο ναό των ειδώλων, για να προσφέρει σ' αυτά θυσία, αλλά όταν πλησίασε τον βωμό τον γκρέμισε. Οπότε αμέσως τον έβαλαν μέσα σ' ένα καζάνι με βραστό λάδι, πίσσα και λίπος, και αφού έμεινε μέσα σ' αυτό δύο μέρες βγήκε αβλαβής, χωρίς να έχει κανένα έγκαυμα στο σώμα του. Τότε πολλοί Έλληνες ελκύστηκαν στην πίστη του Χριστού. Τέλος, τον έβγαλαν έξω από την πόλη και τον αποκεφάλισαν, και έτσι ανέβηκε η μακάρια ψυχή του στεφανηφόρος στα ουράνια.

Ανάμνηση της απαλλαγής της νήσου Λευκάδας από την αρρώστια πανώλη, το έτος 1743

Βιογραφία


Το νησί της Λευκάδος περί τα μέσα του 18ου αιώνος μ.Χ. πέρασε μια μεγάλη δοκιμασία από το λοιμό της πανώλης. Με βάση διάφορα στοιχεία 1.800 κάτοικοι αφανίσθηκαν από την «πανούκλα». Επίσης Ενετική φρουρά αποδεκατίσθηκε. Το ίδιο και ολόκληροι οικισμοί, όπως τα Κολυβάτα του ορεινού χωριού Αλέξανδρος. Τον Αύγουστο του 1743 μ.Χ., ο ιερομόναχος Ματθαίος μετέφερε στη Λευκάδα από την ιερά μονή Δουσίκου, κοντά στα Τρίκαλα, την τιμία κάρα του Αγίου Βησσαρίωνος, Αρχιεπισκόπου Λαρίσης . Με τη βοήθεια του Αγίου οι Λευκαδίτες σώθηκαν από τη φοβερή ασθένεια. Ανήγειραν μάλιστα ναό προς τιμήν του στο χώρο όπου είχε στηθεί προηγουμένως το λοιμοκαθαρτήριο και τον παρεχώρησαν ως μετόχι στη μονή Δουσίκου. Η περιοχή εκείνη μέχρι σήμερα ονομάζεται «Αγία Κάρα».

Άγιοι Ιούστος, Ιουστίνος, Χαρίτων, Χαρίτω η παρθένος, Ευέλπιστος, Ιέραξ, Παίων και Λιβεριανός

Eις τον Iούστον και Iουστίνον. Oύπω τεμείν Iούστον έφθη το ξίφος, Kαι την κεφαλήν ην κλίνων Iουστίνος. Eις τον Xαρίτωνα και Xαριτώ. Θείος Xαρίτων και Xαριτώ παρθένος, Tμηθέντες ευμοιρούσι θείων χαρίτων. Eις τον Eυέλπιστον. Eύελπις Eυέλπιστός εστιν εικότως, Ως κλήρον έξει τον Θεόν τμηθείς κάραν. Eις τον Iέρακα. Oρμά προς άθλους Iέραξ ως ιέραξ, Tμηθείς δε θηρά ψυχικήν σωτηρίαν. Eις τον Παίωνα. Παίων ο παίων δυσσεβή πίστιν λόγοις, Xειρί ξιφήρει παίεται κατ’ αυχένος. Eις τον Λιβεριανόν. Δείξεις τι και συ τω Θεώ τμηθέν μέλος, Mελών το κρείττον Λιβεριανέ κάραν.

Βιογραφία Οι Άγιοι Ιούστος, Ιουστίνος, Χαρίτων, Χαρίτω η παρθένος, Ευέλπιστος, Ιέραξ, Παίων και Λιβεριανός (κατ' άλλους Βαλλεριανός) έλαβαν τα μαρτυρικά στεφάνια, μαζί με τον φιλόσοφο και απολογητή Ιουστίνο ., στο διωγμό κατά των χριστιανών επί Μάρκου Αυρηλίου. Ανήκαν στην ανδρεία φάλαγγα των χριστιανών της Ρώμης, όπου μόνο το γνήσιο χριστιανικό θάρρος, μπορούσε να μη πτοείται από τη δύναμη της ειδωλολατρίας, που υποστηριζόταν από τα ανάκτορα και το στρατό. Αφού λοιπόν επανειλημμένα ομολόγησαν το Χριστό, καταδικάστηκαν να πεθάνουν με αποκεφαλισμό. Όλοι υπέστησαν το μαρτύριο αυτό ατάραχοι και χαρούμενοι, με την πεποίθηση ότι τους περίμεναν τα αθάνατα ουράνια αγαθά, που δίνονται από τον ουράνιο Πατέρα, σ' όλους όσους έζησαν με πίστη και αγάπη στη γη.

Διήγηση ωφέλιμη κάποιου γεωργού Μετρίου ονομαζόμενου

Bίος Mετρίου πάσι τοις χριστωνύμοις, Στήλη πρόκειται αρετών τε και πίναξ.

Βιογραφία Στη Γαλατία της Ασιατικής Παφλαγονίας ήταν κάποιος γεωργός, που ονομαζόταν Μέτριος. Αυτός λοιπόν έβλεπε τον γείτονα του που είχε γιους και τους προετοίμαζε για την Κωνσταντινούπολη, για να γίνουν αξιωματικοί και υπηρέτες του Βασιλιά. Τότε ο Μέτριος παρακάλεσε τον Θεό λέγοντας: «Κύριε, αν και εγώ είμαι άξιος δούλος σου, χάρισε μου ένα αρσενικό παιδί για να το έχω αποκούμπι στα γηρατειά μου». Αφού προσευχήθηκε, στη συνέχεια πήγε στο πανηγύρι που γινόταν κάθε χρόνο στην Παφλαγονία. Στην επιστροφή, στάθηκε σε ένα δασάκι που είχε νερό, για να ποτίσει τα ζώα του. Εκεί λοιπόν βρήκε ένα πουγκί, που είχε μέσα 1500 φλουριά. Όπως ήταν σφραγισμένο, χωρίς να το ανοίξει, το πήρε και το πήγε στο σπίτι. Την επόμενη χρονιά, ξαναπήγε στο πανηγύρι της Παφλαγονίας και όταν τελείωσε, ο Μέτριος πήγε και στάθηκε στο δασάκι που βρήκε τα φλουριά και παρατηρούσε τους διαβάτες. Τότε φάνηκε κάποιος, που κάτι έψαχνε και αναστέναζε βαριά. Ο γεωργός τον ρώτησε γιατί αναστενάζει τόσο και αυτός του απάντησε ότι πέρυσι είχε πολλά εμπορεύματα, τα όποια πούλησε στο πανηγύρι και είχε μαζέψει 1500 φλουριά, τα όποια έχασε σ' αυτό το δασάκι. Τότε ο γεωργός έβγαλε από το αμάξι του το πουγκί, που είχε βρει και του το έδειξε. Ο έμπορος όταν το είδε έπεσε από τη χαρά του κάτω αναίσθητος. Ο φτωχός γεωργός τον συνέφερε, αποσφράγισαν το πουγκί, μέτρησαν τα φλουριά και ήταν πράγματι 1500. Ο έμπορος τότε θέλησε να δώσει στον γεωργό τα 500, αλλά αυτός δεν δέχθηκε τίποτα. Έτσι αφού ευχαρίστησαν και οι δυο τον Θεό αποχωρίστηκαν. Τη νύχτα εκείνη, όταν ο γεωργός έπεσε να κοιμηθεί, είδε στον ύπνο του άγγελο Κυρίου, που του είπε ότι θα κάνει παιδί αρσενικό, θα το ονομάσει Κωνσταντίνο και θα φέρει μεγάλη ευλογία στο σπίτι του. Έτσι και έγινε, μετά από ορισμένο χρόνο η γυναίκα του γεωργού γέννησε αγοράκι, το όποιο μεγάλωσε, μορφώθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ο βασιλιάς τον ανύψωσε σε Πατρίκιο. Έτσι έφερε πολλά αγαθά στην οικογένεια του και ο Θεός αντάμειψε μ' αυτό τον τρόπο τον γεωργό για την τίμια πράξη του.

Άγιος Νέων

Eρυθρόν ημίν η Γραφή πόντον λέγει, Kαι γην ερυθράν εκτελεί τμηθείς Nέων.

Βιογραφία O Άγιος Νέων μαρτύρησε δια ξίφους.

Όσιος Πύρρος ο Επίσκοπος ο Παρθένος

Έστησε Πύρρος πύργον αγνείας μέγαν, Δι’ ου θεωρεί τον Θεόν χούν θεις κάτω.

Βιογραφία Ο Όσιος Πύρρος απεβίωσε ειρηνικά.

Άγιος Φίρμος

Πολλάς ο Φίρμος υπομείνας βασάνους, Πολλάς και εύρεν ανταμείψεις εν πόλω.

Βιογραφία Ο Άγιος Φίρμος έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μαξιμιανού. Το έτος 299 μ.Χ., συνελήφθη διότι ομολογούσε τον Χριστό και οδηγήθηκε στον Μάγο (ίσως το κύριο όνομα του ηγεμόνα), και επειδή δεν πείστηκε να θυσιάσει στα είδωλα, πρώτα τον γύμνωσαν και τον μαστίγωσαν με μαστίγια από νεύρα βοδιών, έπειτα τον κρέμασαν και ξέσχισαν τις σάρκες του και με ξυράφι έκοψαν τη ράχη του. Κατόπιν εξάρθρωσαν τα μέλη του και κατέσφαξαν με μαχαίρια την κοιλιά του, τα πόδια και τα χέρια του. Επειδή όμως ο Φίρμος παρέμεινε σταθερός στη χριστιανική του πίστη τον αποκεφάλισαν.

Άγιος Γεράσιμος

Βιογραφία

Η μνήμη του αναφέρεται στον υπ' αριθμ. 53 Κώδικα της Μονής Βλατέων. Καμία άλλη πληροφορία δεν έχουμε για τη ζωή του Αγίου αυτού.

Άγιοι Δέκα Χιλιάδες Μάρτυρες

Βιογραφία


Οι Άγιοι Δέκα Χιλιάδες Μάρτυρες, μαρτύρησαν στην Αντιόχεια επί αυτοκράτορα Δεκίου.
Η μνήμη των Αγίων δεν αναφέρεται στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου, αναγράφεται όμως σ' αυτόν του Delehaye και στον υπ' αριθ. 53 Κώδικα των Βλατέων.

Όσιος Διονύσιος του Γλουσέτσκ ο Θαυματουργός



Βιογραφία


Ο Όσιος Διονύσιος, κατά κόσμον Δημήτριος, γεννήθηκε, πιθανόν το 1362 μ.Χ., στα προάστια της πόλεως Βολογκντά της Ρωσίας. Από μικρή ηλικία αγαπούσε το μοναχικό βίο. Για το λόγο αυτό άφησε την πατρική οικία και εισήλθε, το 1386/87 μ.Χ., στη μονή Σπασοκαμένσκϊυ. Ηγούμενος ήταν ο Διονύσιος ο Έλλην, μετέπειτα Επίσκοπος Ροστώβ († 1425 μ.Χ.). Ο νεαρός Δημήτριος με δάκρυα στα μάτια παρακάλεσε τον γούμενο να τον κάνει μοναχό. Ο ηγούμενος Διονύσιος, βλέποντας τον ένθεο ζήλο του, προχώρησε στη μοναχική κουρά και του έδωσε το όνομα Διονύσιος, ενώ τον εμπιστεύθηκε στην πνευματική καθοδήγηση κάποιου εκ των αδελφών της μονής. Εκεί έζησε για εννέα χρόνια με υπακοή, νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή, χωρίς να μειώσει ποτέ την άσκηση μέχρι το τέλος της ζωής του.

Η ταπεινοφροσύνη, η άσκηση στην αγάπη και η εργατικότητά του, έκαναν τον Όσιο Διονύσιο πολύ αγαπητό μεταξύ των μοναχών, που τον θεωρούσαν άνθρωπο με μεγάλο πνευματικό βάρος.

Από τη μονή έφυγε, μαζί με το μοναχό Παχώμιο, μετά από ευλογία του ηγουμένου, με προορισμό την ξεχασμένη κοινοβιακή μονή του Αγίου Λουκά αναζητώντας την ησυχία. Ο άγιος βίος και πνευματική σοφία του Οσίου Διονυσίου προσείλκυσαν πολύ κόσμο. Ο Όσιος συμπεριφερόταν προς όλους ως πραγματικός πατέρας. Κατείχε, επίσης, το χάρισμα του αγιογράφου, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως μαραγκός και σιδηρουργός για τις ανάγκες της μονής. Δεν περνούσε λεπτό χωρίς ασχολία και έτρωγε μόνο ελάχιστη τροφή, όταν εξαντλούσε όλες του τις δυνάμεις. Το 1396 μ.Χ., ο Όσιος Διονύσιος χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον Αρχιεπίσκοπο του Ροστώβ Γρηγόριο (†1416 μ.Χ.).

Όμως ο μοναχός Παχώμιος δεν άντεξε τη σκληρή άσκηση και γι’ αυτό αναγκάσθηκε και ο Όσιος Διονύσιος να εγκαταλείψει το μέρος εκείνο μαζί του. Πήγε ανατολικά, στη λίμνη Κουμπενσκόε, 15 χιλιόμετρα από την όχθη του ποταμού Γκλουσίκα. Εγκαταστάθηκε σε ένα απομακρυσμένο μέρος το οποίο περιέβαλαν δένδρα. Στον τόπο αυτό ύψωσε το σταυρό που μετέφερε από τον Άγιο Λουκά και αφού κατασκεύασε ένα κελί, ξεκίνησε απομονωμένος τη σκληρή ζωή του ερημίτη. Μετά τον ερχομό ενός στάρετς και μερικών άλλων αδελφών, οι οποίοι επιθυμούσαν να μείνουν μαζί του, περί το 1400 μ.Χ., δημιούργησε μία μικρή μοναχική αδελφότητα. Καλλιεργήθηκε έτσι σκέψη να κτιστεί ένα μοναστήρι. Με τη βοήθεια του πρίγκιπα της περιοχής, ο οποίος ήταν ο πατέρας του πρίγκιπα Ιωάσαφ, που έγινε και αυτός μοναχός, στάλθηκαν εργάτες και ξεκίνησε η οικοδόμηση του μοναστηριού. Το 1402 μ.Χ., ο Όσιος Διονύσιος πήγε στο Ροστώβ προκειμένου να πάρει την άδεια του Επισκόπου Γρηγορίου για την ανέγερση της νέας μονής. Ο Επίσκοπος συμβούλευσε τον Όσιο να ιδρύσει κοινόβια μονή, για να μην έχουν προσωπική περιουσία οι μοναχοί και να ζουν με κοινοκτημοσύνη κατά το πρότυπο των Αποστόλων. Το 1403 μ.Χ., τελείωσε ο ξύλινος ναός του μοναστηριού, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στην Κυρία Θεοτόκο.

Την εποχή εκείνη οι πατέρες της μονής ήταν περί τους 15 και μόναζαν σύμφωνα με τους αυστηρούς κοινοβιακούς κανόνες του Αγίου Όρους. Καθώς αυξανόταν σταδιακά ο αριθμός των αδελφών της μονής, το 1412 μ.Χ., κτίστηκε μια καινούργια εκκλησία, και αυτή αφιερωμένη στην Παναγία.

Η αγάπη για την ερημική ζωή ήταν ριζωμένη στην καρδία του Οσίου Διονυσίου και τον προκαλούσε να εγκατασταθεί σε ένα απομακρυσμένο και κρυφό τόπο. Έτσι αποφάσισε να μεταβεί 4 χιλιόμετρα μακριά από τη μονή στις όχθες του ποταμού Γλουσίκα, περιοχή που αργότερα ονομάστηκε Σονσοβέτς. Εκεί διέμενε σε άγνοια των μοναχών, προσευχόμενος και νηστεύοντας αυστηρά. Μετά από μεγάλες πιέσεις των άλλων μοναχών ο Όσιος Διονύσιος επέστρεψε στο μοναστήρι, αλλά αποφάσισε να κτίσει μικρά ασκηταριά στην περιοχή του Σονσοβέτς για τους μοναχούς εκείνους που επιθυμούσαν να αποσυρθούν στην έρημο. Το 1419 μ.Χ., πήγε εκ νέου στο Ροστώβ προκειμένου να πάρει την ευλογία του Επισκόπου για το νέο μοναστήρι. Ο Επίσκοπος, αφού του έδωσε την ευλογία του, του προσέφερε μία εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας και διάφορα άλλα σκεύη για το ναό. Έτσι στο Σονσοβέτς κτίστηκε, το 1420 μ.Χ., μια εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Για την ανέγερση του μοναστηριού, ο Όσιος Διονύσιος κατάφερε να εξασφαλίσει την οικονομική βοήθεια του πρίγκιπα Γεωργίου, του οποίου διασώζονται τρείς επιστολές περί των δωρεών του. Περί το 1422 μ.Χ., ο Όσιος Διονύσιος εγκατέλειψε το μοναστήρι του Γλουσίκα και την ηγουμενία, για να ζήσει ακόμη πιο ασκητικά με μερικούς μοναχούς στο Σονσοβέτς.

Η αγάπη προς τους πτωχούς και ελεημοσύνη ήταν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της πνευματικότητας του Οσίου Διονυσίου. Σε περιόδους πείνας πολλοί ήταν εκείνοι που κατέφευγαν στο μοναστήρι, για να πάρουν λίγο ψωμί και ό,τι άλλο μπορούσε να τους διαθέσει. Διέθετε ακόμη και το δικό του φαγητό στους ενδεείς. Οι αδελφοί της μονής κάποιες φορές δεν κατανοούσαν αυτή τη γενναιοδωρία του Οσίου Διονυσίου, οποία κάποιες φορές απειλούσε να εξαντλήσει ακόμη και τις λιγοστές προμήθειες της μονής.
Στη βιογραφία του Οσίου Διονυσίου καταγράφεται το παρακάτω περιστατικό: «Ένας νέος μεταμφιέσθηκε σε ζητιάνο με την καθοδήγηση των μοναχών. Αυτός πήγε στην πόρτα του μοναστηριού και ζήτησε βοήθεια από τον Όσιο Διονύσιο. Εκείνος του έδωσε χρήματα, αλλά το ίδιο βράδυ οι μοναχοί απεκάλυψαν στον Όσιο τι είχαν κάνει δίδοντάς του πίσω τα χρήματα που είχε δώσει στο νέο. Ο Όσιος, χωρίς να θυμώσει, τους είπε ότι εφ’ όσον είναι εντολή του Κυρίου να κάνουμε το καλό θα πρέπει να σταματήσουν να του υποδεικνύουν να πάψει να είναι ελεήμων. Κατηχώντας τους άλλους μοναχούς, έλεγε· “Παιδιά μου, μη φοβάστε τους κόπους που έχει έρημος και μην αφήνετε την άσκηση. Μέσα από πολλές δοκιμασίες θα φθάσουμε στη Βασιλεία των Ουρανών. Ελευθερωθείτε με τη νηστεία από κάθε χοϊκό και φθαρτό πράγμα. Η προσευχή μας πρέπει να πηγάζει από την καθαρή καρδιά μας και θα πρέπει να είμαστε ταπεινοί. Σχετικά με την ελεημοσύνη σας υπενθυμίζω τα λόγια του Κυρίου· “Μακάριοι οι ελεήμονες”. Aς είμαστε ελεήμονες απέναντι σε όλους και ο Κύριος θα δείξει έλεος και σε εμάς, διότι αγαπά τον Θεό μόνον όποιος αγαπά τον αδελφό του”».
Επτά χρόνια πριν την κοίμησή του ο Όσιος έσκαψε τον τάφο του και κάθε μέρα τον επισκεπτόταν. Με αυτό τον τρόπο καλλιεργούσε στην καρδιά του τη μνήμη του θανάτου.
Ο Όσιος Διονύσιος κοιμήθηκε με ειρήνη, το 1437 μ.Χ., σε ηλικία εβδομήντα πέντε ετών.

Όσιος Αγαπητός ο εν τω σπηλαίω ο Ανάργυρος και Ιαματικός ο εκ Ρωσσίας



Βιογραφία


Ο Όσιος Αγαπητός έζησε στη Ρωσία περί τον 11ο αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψε στη Μεγάλη Λαύρα του Κιέβου στα χρόνια του Οσίου Αντωνίου. Ο Όσιος πράγματι ήταν αγαπητός στον Θεό και έτσι τον αξίωσε του χαρίσματος της θαυματουργίας. Η φήμη του απλώθηκε παντού και πλήθη πιστών έρχονταν στον Όσιο, για να θεραπευθούν. Για το λόγο αυτό τον αποκαλούσαν ιατρό. Ανάμεσα στους άλλους, θεράπευσε και τον πρίγκιπα του Τσέρνιγκωφ Βλαδίμηρο Βσεβολόντοβιτς, ο οποίος αργότερα έγινε μεγάλος πρίγκιπας του Κιέβου με την επωνυμία «Μονομάχος».

Ο Όσιος Αγαπητός κοιμήθηκε με ειρήνη και τα ιερά λείψανά του φυλάσσονται στο Σπήλαιο του Αγ. Αντωνίου.

Άγιος Ουϊστάν

Βιογραφία

Ο Άγιος Ουϊστάνος (Wistan) ήταν υιός του Βίμμουντ, υιού του βασιλέως της Μερσία. Όταν κοιμήθηκαν ο πατέρας και ο παππούς του, ο μικρός Ουϊστάνος, υπό την κηδεμονία του αδελφού του παππού του, ανήλθε στο θρόνο. Εν τω μεταξύ ο Άγιος μεγάλωνε και προέκοπτε σε χάρη και σοφία Θεού και αγωνιζόταν να τηρεί τις εντολές του Ευαγγελίου. Όμως ο επίτροπος του θρόνου Βερθούλφιος (840 - 852 μ.Χ.) συνωμότησε μαζί με τον υιό του κατά του Αγίου, για να απαλλαγούν από το νόμιμο διάδοχο του θρόνου, και τον δολοφόνησαν, το 849 μ.Χ., κατά τη στιγμή που εκείνος πλησίαζε τον ξάδελφό του, για να τον χαιρετήσει. Το κατακρεουργηθέν λείψανο του Αγίου ενταφιάσθηκε από τη μητέρα του με ευλάβεια και πολλά θαύματα τελέσθηκαν με τη μεσιτεία του.

Όσιος Καρπάσιος

Βιογραφία


Ο Όσιος Καρπάσιος έζησε στη Γαλλία τον 4ο και 5ο αιώνα μ.Χ. Αγάπησε το μοναχικό βίο και ασκήτεψε ως ερημίτης στις Λερίνους νήσους. Εκεί συνδέθηκε πνευματικά με τον Όσιο Ονωράτο  και το μεγαλύτερο αδελφό του Όσιο Βενάνδιο. Μαζί επισκέφθηκαν τις μοναστικές κοινότητες της Ανατολής, για να γνωρίσουν αγίους ασκητές και να διδαχθούν από το βίο τους. Κατά τη διάρκεια του προσκυνηματικού ταξιδιού τους ο Όσιος Βενάνδιος κοιμήθηκε στην Ελλάδα, ενώ οι δύο Όσιοι επέστρεψαν στο ασκητήριό τους. Εκεί ο Όσιος Ονωράτος ίδρυσε μονή, στην οποία, μετά την εκλογή του σε Επίσκοπο, εγκατέστησε ηγούμενο τον Όσιο Καρπάθιο.

Ο Όσιος Καρπάθιος, αφού έζησε θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη, το 430 μ.Χ.

Άγιοι Ρεβεριανός και Παύλος και οι συν αυτοίς

Βιογραφία

Οι Άγιοι Ιερομάρτυρες Ρεβεριανός, που ήταν Επίσκοπος, και Παύλος ο πρεσβύτερος κατάγονταν από την Ιταλία και έζησαν τον 3ο αιώνα μ.Χ. Απεστάλησαν για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στη Γαλλία. Συνελήφθησαν στην περιοχή του Αουτούν και μαρτύρησαν, το 272 μ.Χ., μαζί με άλλους Χριστιανούς, επί αυτοκράτορος Αυρηλιανού (270 - 275 μ.Χ.).

Άγιος Κρεσκεντιανός ο μάρτυρας

Βιογραφία


Ο Άγιος Μάρτυς Κρεσκεντιανός ήταν στρατιώτης και μαρτύρησε, το 287 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.), στην πόλη Σάλντο της Ιταλίας, κοντά στο Καστέλλο.

Άγιος Πρόκλος ο μάρτυρας

Βιογραφία


Ο Άγιος Μάρτυς Πρόκλος ήταν Ρωμαίος αξιωματούχος και μαρτύρησε, το 304 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.), στην πόλη Μπολόνια της Ιταλίας.

Άγιος Σεκούνδος ο Μάρτυρας

Βιογραφία

Ο Άγιος Μάρτυς Σεκούνδος άθλησε το 304 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.), αφού τον έριξαν στον ποταμό Τίβερη κοντά στην πόλη Αμέλια της Ουμβρίας της Ιταλίας.

Άγιοι Φελινός και Γρατινιανός οι Μάρτυρες

Βιογραφία


Οι Άγιοι Μάρτυρες Φελινός και Γρατινιανός ήταν στρατιώτες του Ρωμαϊκού στρατού και μαρτύρησαν στην Περούτζια της Ιταλίας, το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.). Τα ιερά λείψανά τους μετεκομίσθησαν, το 979 μ.Χ., στην πόλη Αρόνα κοντά στο Μιλάνο.

Όσιος Ρουαδανός της Κορνουάλης

Βιογραφία

Ο Όσιος Ρουαδανός καταγόταν από τη Βρετάνη και έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ασκήτεψε θεοφιλώς στην περιοχή του Ταβίστοκ, της Κορνουάλης και της Βρετάνης και κοιμήθηκε με ειρήνη στην πόλη Λοκρονάν στη Βρετάνη.

Άγιος Φορτουνάτος

Βιογραφία


Ο Άγιος Φορτουνάτος ήταν πρεσβύτερος στην πόλη Τερριτά κοντά στο Σπολέτο της Ιταλίας. Διακρίθηκε για τη φιλανθρωπία και το χάρισμα της θαυματουργίας, το οποίο του δώρισε ο Κύριος. Κοιμήθηκε με ειρήνη, το 400 μ.Χ.

Άγιος Σίος ο οσιομάρτυρας ο εκ Γεωργίας

Βιογραφία


Ο Άγιος Σίος (Γκαρεγκέλι) έζησε στη Γεωργία το 17ο και 18ο αιώνα μ.Χ. Ασκήτεψε θεοφιλώς στην έρημο του Οσίου Δαβίδ στην ανατολική Γεωργία και τελειώθηκε μαρτυρικά από τους Μουσουλμάνους του Καυκάσου, το 1700 μ.Χ.

Άγιος Ισχυρίων ο μάρτυρας και οι συν αυτώ

Βιογραφία Ο Άγιος Μάρτυς Ισχυρίων καταγόταν από την Αίγυπτο και ήταν αξιωματικός. Μαρτύρησε, το 250 μ.Χ., επί αυτοκράτορος Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.), μαζί με πέντε από τους στρατιώτες του, επειδή ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Η Εκκλησία τιμά, επίσης, τη μνήμη του στις 22 Δεκεμβρίου.

Άγιος Ερμείας

Βάπτεις σεαυτὸν κογχύλῃ σῶν αἱμάτων, Ἑρμεία, τμηθεὶς· ὢ βαφῆς ἀνεκπλύτου! Ἑρμείαν τριακοστῇ ἄορ κατέκτανε πρώτῃ.

Βιογραφία Ο Άγιος Μάρτυς Ερμείας, ζούσε στα Κόμανα της Καππαδοκίας την εποχή του αυτοκράτορα των Ρωμαίων Αντωνίνου Πίου. Είχε από νεαρή ηλικία ενταχθεί στα στρατεύματα του Καίσαρα και γρήγορα ξεχώρισε για την γενναιότητα, την ανδρεία και το αγωνιστικό του φρόνημα, τα οποία αντλούσε από την πίστη του στον Ιησού Χριστό. Την περίοδο της βασιλείας του Μάρκου Αυρήλιου (138 - 161 μ.Χ.) ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των χριστιανών, μεταξύ δε των πρώτων που συνέλαβαν, ήταν και ο Ερμείας, αγνοώντας και τις μεγάλες του υπηρεσίες στην πατρίδα αλλά και τα σεβάσμια γηρατειά του. Οδηγήθηκε μπροστά στο Δούκα Σεβαστιανό, ο οποίος τον διέταξε να θυσιάσει τα είδωλα. Ο Άγιος όμως ακλόνητος και ακατάβλητος, αρνήθηκε να προδώσει τον Κύριό του και να θυσιάσει στα μιαρά ειδωλολατρικά ξόανα. Με τη γλυκύτητα δε πού τον διέκρινε, απάντησε στις προτροπές των τυράννων «Θα ήταν πολύ ανόητο σεβαστέ άρχοντά μου να αφήσω το φως και να προτιμήσω το σκοτάδι, να εγκαταλείψω την αλήθεια και να ασπασθώ το ψέμα, να παραιτηθώ από τη ζωή και να προτιμήσω το θάνατο. Θα ήταν λοιπόν παράλογο στο τέλος της ζωής μου να χάσω αυτά τα πολύτιμα αγαθά». Τότε εξοργισμένος ο άρχοντας, διέταξε αφού τον βασανίσουν σκληρά, να τον ρίξουν στην πυρά. Με την επέμβαση όμως και τη χάρη του Θεού, ο Άγιος εξήλθε σώος και αβλαβής από όλα τα φρικτά βασανιστήρια. Τελικά αποκεφάλισαν χαρίζοντας του το στέφανο της δόξας το 160 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον   Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Χριστῷ στρατευσάμενος, τῷ Βασιλεῖ τοῦ παντός, γενναίως διέκοψας, τὰς παρατάξεις ἐχθρῶν. Ἑρμεία πανένδοξε· σὺ γὰρ ἐγκαρτερήσας, πολυτρόποις αἰκίαις, ἤθλησας ἐν τῷ γήρᾳ, ὡς τοῦ Λόγου ὁπλίτης· ὧ πρέσβευε Ἀθλοφόρε, σώζεσθαι ἅπαντας. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ´ Ὁ Μάρτυς σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν ἔθραυσε καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον. Τοῦ Χριστοῦ τὸ ὄνομα, ὁμολογήσας εὐτόνως, καὶ σφοδρῶν κολάσεων, ὑπενεγκὼν τὰς ὀδύνας, ᾔσχυνας, τῶν παρανόμων τὰς ἐπινοίας· ἔδειξας, τῆς εὐσεβείας πᾶσι τὸ κράτος· διὰ τοῦτό σε Ἑρμεία, ὁ Ἀθλοθέτης Λόγος ἐδόξασε. Μεγαλυνάριον Ὄπλοις ἀληθείας περιφραχθείς, κάθεῖλες τοῦ ψεύδους, Ἀθλοφόρε τὸν εὑρετήν, ἐν γήρᾳ νεάζον, ψυχῆς φρόνημα φέρων, καὶ ἤθλησας νομίμως, Ἑρμεία ἔνδοξε.

Άγιοι Ευσέβιος και Χαράλαμπος

Zήλου πυρί φλεχθέντες αθληταί δύω, Ιλιγγιώσιν ουδαμώς προς πυρ φλέγον.

Βιογραφία Οι Άγιοι Μάρτυρες Ευσέβιος και Χαράλαμπος καταγόταν από τη Νικομήδεια και είναι άγνωστο πότε μαρτύρησαν. Επειδή ήταν Χριστιανοί συνελήφθησαν και, αρνούμενοι να θυσιάσουν στα είδωλα, υπέστησαν μαζί με τους Αγίους Μάρτυρες Ρωμανό, Τελέτιο ή Μελέτιο και Χριστίνα (τιμούνται30 Μαΐου), τον επί της πυράς μαρτυρικό θάνατο.

Άγιος Ευστάθιος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης

Βιογραφία

Ο Άγιος Ευστάθιος είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η μνήμη του αναφέρεται στο Κώδικα 426 του Αγιοταφικού Μετοχίου . Κατ' αυτό, ο Άγιος ήταν πρωτοπρεσβύτερος του παλατιού και ανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο το 1019 μ.Χ. και διαδέχθηκε τον θανόντα Πατριάρχη Σέργιο Β' (999 - 1019 μ.Χ.). Αφού ποίμανε την Εκκλησία θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη, το Νοέμβριο ή Δεκέμβριο του 1025 μ.Χ.

Άγιος Μάγος

Γεύσει νοητού φαρμάκου του σου Λόγε, Πλάνην εμούντα φάρμακον κτείνει ξίφος.

Βιογραφία Ο Άγιος αυτός Μάρτυς, του οποίου το όνομα δεν γνωρίζουμε, ήταν αυτός, που έδωσε διάφορα δηλητήρια στον Άγιο Ερμεία (31 Μαΐου), αλλά ο Άγιος τον έκανε με τη θεία χάρη να πιστέψει στον Χριστό και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε μαζί μ' αυτόν, αφού ομολόγησε την πίστη του.

Άγιοι Πέντε Μάρτυρες εν Ασκαλώνι

Ιμάτια πριν, νυν δε πεντάς Kυρίω, Aνδρών συρέντων στρώσις ηπλώθη ξένη.

Βιογραφία Οι Άγιοι αυτοί πέντε Μάρτυρες τελειώθηκαν μαρτυρικά, αφού τους έσυραν κατά γης μέχρι θανάτου.

Αγία Πετρονίλα

Βιογραφία


Η Αγία Μάρτυς Πετρονίλα έζησε τον 1ο ή 3ο αιώνα μ.Χ. Στο κοιμητήριο της Δομιτίλλης, στη Ρώμη, υπάρχει μία νωπογραφία, η οποία χρονολογείται από τον 4ο αιώνα μ.Χ., και στην οποία απεικονίζεται το μαρτύριο της Αγίας Πετρονίλης.

Η Αγία καταγόταν από ευγενή οικογένεια, ήταν Χριστιανή και αρνήθηκε να νυμφευθεί έναν ευγενή, ονομαζόμενο Φλάσσο, επειδή ήθελε να αφιερωθεί στο Νυμφίο της Χριστό. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη και τελειώθηκε μαρτυρικά.

Η παράδοση θεωρεί, λόγω του ονόματός της, ότι ήταν θυγατέρα του Αποστόλου Πέτρου ή αφοσιωμένη μαθήτρια του Αποστόλου, που τον βοηθούσε στο έργο του. Όμως η παράδοση αυτή αναφέρεται σε διάφορα βιβλία των Γνωστικών του 6ου αιώνος μ.Χ. και οι περισσότεροι μελετητές - αγιολόγοι δεν αποδέχονται την άποψη αυτή.

Άγιος Φιλόσοφος ο Ιερομάρτυρας και οι συν αυτώ Βόρις και Νικόλαος οι Μάρτυρες



Βιογραφία


Ο Άγιος Ιερομάρτυς Φιλόσοφος (Νικολάγιεβιτς Ορνάτσκιυ) έζησε το 19ο και 20ο αιώνα μ.Χ. Το 1885 μ.Χ. τελείωσε τη θεολογική ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως και νυμφεύθηκε την Ελένη Ζαοζέρκοϋ. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και εργάσθηκε ποιμαντικά αναπτύσσοντας ένα τεράστιο φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο. Συνδέθηκε πνευματικά με τον Πατριάρχη Τύχωνα και κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου στάθηκε στο πλευρό των τραυματισμένων στρατιωτών και των οικογενειών τους. Ο υιός του Νικόλαος υπηρετούσε με ανώτερο βαθμό στο 9ο τάγμα του Ρωσικού και ο υιός του Boris είχε διορισθεί ως αρχηγός της 23ης ταξιαρχίας πυροβολικού και πολέμησε ηρωικά στο αυστρο-ουγγρικό μέτωπο.

Μετά την επανάσταση του 1917 μ.Χ., ο Άγιος Ιερομάρτυς Φιλόσοφος συνελήφθη, στις 9 Αυγούστου 1918 μ.Χ., μαζί με τους υιούς του από άνδρες της κρατικής ασφάλειας, που τους μετέφεραν στις φυλακές της Κροστάνδης. Εκτελέσθηκαν διά τουφεκισμού, δίδοντας έτσι τη μαρτυρία της πίστεώς τους στον Κύριο και Θεό μας.