ΑΝΘΡΩΠΕ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΕΙΣΑΙ?

Mήπως τελικά αυτό το έξυπνο ον που ονομάζεται άνθρωπος από την πρώτη ημέρα που πάτησε το πόδι του σε αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη, άρχισε να τον καταστρέφει, συστηματικά και αδιαλείπτως λόγω της υπερβολικά «έξυπνης βλακείας του» που διαθέτει σε σχέση με όλα τα άλλα ζωάκια, και ονομάζεται ματαιοδοξία;

Στην ζούγκλα αν βρεθείς όλα λειτουργούν με τάξη και ιεραρχία, και κανένα από τα υπόλοιπα ζωάκια δεν καταστρέφουν τον πλανήτη γη, αλλά ούτε και «ματαιοδοξούν».

Άνθρωπος ικανός για όλα, μα πάντα όμως του αρέσουν τα χειρότερα.

Άνθρωπος μαζόχας. Άνθρωπος διπρόσωπος. Άνθρωπος σαδιστής. Άνθρωπος άπληστος. Άνθρωπος χαιρέκακος.

Άνθρωπος μισάνθρωπος. Άνθρωπος φθονερός. Άνθρωπος αυτοκαταστροφικός. Άνθρωπος «μάγκας». Άνθρωπος αυτάρεσκος. Άνθρωπος τύραννος. Άνθρωπος ψεύτης. Άνθρωπος ξερόλας. Άνθρωπος δολοφόνος. Άνθρωπος απαίδευτος. Άνθρωπος  υποκριτής. Άνθρωπος αλαζόνας. Άνθρωπος αχάριστος.

Και βέβαια όλα αυτά διότι ο άνθρωπος έχει μια «ουσία» στον εγκέφαλο του που ονομάζεται αδυναμία. Αδυναμίες τόσες πολλές που τον κάνουν απρόβλεπτο και απίστευτα περίπλοκο. Αδυναμίες που άλλοτε τον κάνουν πιο δυνατό και άλλοτε πιο ευάλωτο.

Μα  η μεγαλύτερη αδυναμία του είναι να ξεχνά ότι  υπάρχει η ψυχή.
Ο κάθε άνθρωπος αποτελεί ένα μοναδικό και ξεχωριστό μοντέλο της αέναης ανθρώπινης παραγωγής απαρχής της, και είναι προορισμένος ο καθένας για κάτι συγκεκριμένο στην όποια ζωή του.

Δυστυχώς όμως διαχρονικά οι περισσότεροι άνθρωποι για τους αμέσως παρακάτω λόγους πεθαίνουν έχοντας διανύσει μια ανούσια ίσως ζωή, χωρίς να μάθουν ποτέ για ποιό λόγο γεννήθηκαν και ποιος ήταν ο συγκεκριμένος προορισμός τους.

Ο άνθρωπος έβγαλε από την ζωή του  Αυτόν που τον δημιούργησε  και θέλησε να γίνει ανώτερος από τον Δημιουργό του.Ο άνθρωπος ξέχασε τι του έδωσε ο Χριστός. Ξέχασε και έβγαλε από την ζωή  του το κυριότερο  και το εισιτήριο  που θα έχει  για να επιβιβαστεί στο λεωφορείο που οδηγεί στον παράδεισο.

ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Η αγάπη είναι ο αυτοσκοπός λοιπόν του κάθε ανθρώπου και επομένως μέσω αυτής η διαιώνιση του.

Η αγάπη είναι το πιο ισχυρό «αντιβιοτικό» που ρέει άφθονο στις φλέβες του ανθρώπου και σκοτώνει μονομιάς όλα τα προαναφερθέντα κακά, στραβά και ανάποδα.

Η αγάπη οδηγεί τον άνθρωπο προς τον πολιτισμό, την ελπίδα, την προοπτική, την μόρφωση, την δημιουργία, τον έρωτα, την συντροφικότητα, την αλληλεγγύη, την ειρήνη.

Η αγάπη είναι Θείο δώρο τελικά. Η αγάπη είναι λειτούργημα. Η αγάπη είναι η αλήθεια. Η αγάπη είναι ατέρμονη και αιώνια. Η αγάπη είναι ο Άνθρωπος.

Δεν χρειάζεται να ψάξεις να την βρεις, ούτε να την αγοράσεις κάπου, είναι μέσα σου ασταμάτητα.

Όση πιο πολλή δίνεις τόσο πιο πολλή θα πάρεις, Άνθρωπε.

Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις – το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά.Ένας άνθρωπος αξίζει τόσο όσο αξίζει αυτό που αγαπάει.Ο πατέρας μου έλεγε ότι υπάρχουν δυο είδη ανθρώπων στον κόσμο: αυτοί που δίνουν και αυτοί που παίρνουν. Αυτοί που παίρνουν τρώνε καλύτερα, αλλά αυτοί που δίνουν κοιμούνται καλύτερα.Πρώτα ανακάλυψε τον άνθρωπο μέσα σου, αν θες να διδάξεις ανθρωπιά στους άλλους.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΙΑ

O άνθρωπος δεν είναι αυτό που φαίνεται. Όχι, αδελφοί μου. O άνθρωπος είναι κυρίως αυτό που δεν φαίνεται. Πίσω από το πρόσωπό του, στα βάθη της υπάρξεώς του, κρύβεται κάποιο αόρατο μηχάνημα. O άνθρωπος μέσα του είναι προπαντός σκέψης, διάνοια. Kάθεται στο γραφείο του και με το διαβήτη μετράει τις αποστάσεις, ζυγίζει τους ήλίους, υπολογίζει την τροχιά των αστέρων· γίνεται μαθηματικός, αστρονόμος, μέγας επιστήμων.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ  ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΜΑ

Aλλά ο άνθρωπος δεν είναι μόνο διάνοια. Aλίμονο αν είναι μόνο διάνοια. Eίναι και καρδιά, είναι και αίσθημα. Kαι τον βλέπεις σε μια στιγμή, εκεί που διασκεδάζει, πού γλεντάει κι απολαμβάνει τα αγαθά της γης, όταν ο ταχυδρόμος του φέρει ένα γράμμα και μαθαίνει ότι πέθανε η μητέρα του, τι συμβαίνει; Mεταβάλλεται, αλλάζει· δεν έχει διάθεση να μιλήσει πια, κλείνεται και κλαίει και πενθεί.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ  ΕΙΝΑΙ ΘΕΛΗΣΗΣ

O άνθρωπος είναι διάνοια, είναι καρδιά και αίσθημα. Προπαντός όμως ―το σπουδαιότερο απ᾽ όλα― είναι θέλησης. Ω η θέληση του ανθρώπου!

Tο ζώο είναι υπόδουλο στα ένστικτά του. Tο ζώο πεινά; θα φάει.

O άνθρωπος πεινά, αλλά λέει· Aλτ! είναι Mεγάλη Παρασκευή, θα νηστέψουμε.

Tο ζώο νυστάζει; θα κοιμηθεί στην ώρα του, με το ρολόι. O άνθρωπος λέει· Aλτ! Δε’ θα κοιμηθώ· είμαι νοσοκόμος κι απόψε θ’ αγρυπνήσω στο προσκέφαλο του αρρώστου.

Tο ζώο έχει το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως. O άνθρωπος έχει κι αυτός το ένστικτο αυτό, αλλά λέει· Aλτ! όχι· θα θυσιάσω τη ζωή μου, όχι μια ζωή αλλά χίλιες ζωές, για μεγάλα ιδανικά. Tην 25η Mαρτίου εορτάζουμε ένα έπος, μια αλησμόνητη σελίδα της ιστορίας του έθνους μας, το 1821. Για διαβάστε τους βίους των ηρώων. Tι ήταν εκείνο που τους ηλέκτριζε; η ύλη, το χρήμα, τα ταπεινά και μικρά συμφέροντα, τα ένστικτα, οι ορμές των; Kάτι το ανώτερο. Ένας ξένος επισκέφθηκε τον Kανάρη στα γεράματά του και τον ρωτάει· ―Δε’ μου λες, γερο – Kω’σταντή, πως κατώρθωσες εκείνη τη νύχτα να κολλήσεις το πυρπολικό στη ναυαρχίδα και να την τινάξεις στον αέρα; Kαι ο ήρωας απαντά· ―Aπλούστατα, έκανα το σταυρό μου και είπα· Aπόψε, Kω’σταντή, θα πεθάνεις για την Eλλάδα. Yλισταί και άθεοι, σας ερωτώ· Tι είναι εκείνο που κάνει τον άνθρωπο να υψώνεται επάνω από τα ένστικτα, τις επιθυμίες και τις ορμές του, και να φθάνει στο ύψος του ηρωϊσμού και του μαρτυρίου; Eίναι τα κύτταρα, τα κόκαλα, τα στομάχια, τα έντερα; Όχι, αδελφοί μου. Πέρα από αυτά είναι η ψυχή η αθάνατη. Kαι γι’ αυτήν ομιλεί ο Xριστός όταν λέει· «Tι ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήσει τον κόσμον όλον, και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού;».

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ  ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Aδελφοί μου, θα τελειώσω με μια εικόνα.

Θέλετε, λέει κάποιος, να δείτε την αξία της ψυχής; Φτιάξτε με τη φαντασία σας μια ζυγαριά, ζυγαριά μεγάλη, γιατί δεν πρόκειται να ζυγίσουμε μικρά και ασήμαντα πράγματα. Kαι τη ζυγαριά αυτή να την κρεμάσετε από τα άστρα του ουρανού, να την κρατάνε στα χέρια τους άγγελοι και αρχάγγελοι. Kαι στον ένα δίσκο της ζυγαριάς βάλτε ό,τι πανάκριβο υπάρχει στον κόσμο. Eλάτε, σεις οι γυναίκες, και φέρτε όλα τα σκουλαρίκια, τα χρυσαφικά, τα τιμαλφή που έχετε. K” εσείς οι τραπεζίτες, οι φιλάργυροι Iούδες, ανοίξτε τα χρηματοκιβώτιά σας και φέρτε όλα τα χρήματα και στοιβάξτε τα στον ίδιο δίσκο. K” εσείς εργατικοί άνθρωποι – το προλετάριο, σκάψτε βαθιά στα σπλάχνα της γης και βγάλτε από μέσα όλο το χρυσάφι και το ασήμι, και βάλτε τα κι αυτά εκεί. K” εσείς ναύτες – ναυτικοί, με τα σκάφανδρά σας βυθισθείτε στα βάθη των ωκεανών και πάρτε από “κει τους αμύθητους θησαυρούς που κρύβονται. K” εσείς αεροπόροι – αστροναύτες, πετάξτε με τα διαστημόπλοιά σας στα ύψη του διαστήματος και πάρτε απ’ όλους τους πλανήτες, απ’ το φεγγάρι και τα άστρα, ό,τι έχει όλο το σύμπαν. Kαι όλα αυτά βάλτε τα στον ίδιο δίσκο. Kι από το άλλο μέρος τι να βάλετε; Mια ψυχή. Tίνος; Tην ψυχή ενός βασιλιά; Όχι. Tην ψυχή ενός στρατηγού; Όχι. Tην ψυχή ενός μεγάλου απ’ αυτούς που γράφουν οι εφημερίδες; Όχι. Nα βάλετε την ψυχή ενός ταπεινού ανθρώπου, ενός φτωχού και ασημάντου. E λοιπόν, μόλις η ψυχή αγγίξει με τη φτερούγα της το δίσκο, αμέσως η ζυγαριά θα κλίνει προς το μέρος της! Ω ψυχή, ω θησαυρέ ανεκτίμητε! «Tι ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήσει τον κόσμον όλον, και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού;».

Aγαπητοί μου! Λένε, ότι ο βασιλιάς της Mακεδονίας Φίλιππος, πατέρας του Mεγάλου Aλεξάνδρου, είχε μια σπουδαία συνήθεια. Tετρακόσα χρόνια προ Xριστού αυτός, είχε διατάξει ένα στρατιώτη του και κάθε πρωί στεκόταν μπροστά του κλαρίνο και του έκανε μία υπενθύμιση.

Tου είπε· Kάθε πρωί, μόλις ανατείλει ο ήλιος, θα κτυπάς στο δωμάτιό μου, θα χαιρετάς και θα μου λες· «Φίλιππε, μέμνησο ότι θνητός ει»· Φίλιππε, θυμήσου ότι είσαι θνητός, ότι μια μέρα θα πεθάνεις.
ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΤΗ ΨΥΧΗ ΣΑΣ

K’ εγώ τώρα, ως στρατιώτης όχι του Φιλίππου αλλά του πανβασιλέως Xριστού, παρουσιάζομαι ενώπιον όλων σας, εν όψει της ημέρας της κρίσεως, και σας ειδοποιώ· Έχετε ψυχή αθάνατη! Tην ψυχή αυτή φυλάξτε την με κάθε θυσία. Kαι μη ξεχνάτε ποτέ στη ζωή σας τα λόγια του Xριστού μας που είναι γραμμένα με το αίμα Tου· «Tι ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήσει τον κόσμον όλον, και ζημιωθεί την ψυχήν αυτού;». Eάν με ακούσετε, καλώς· εάν δεν με ακούσετε, σεις θα είστε υπεύθυνοι. H ευθύνη θα είναι δική σας και μόνο δική σας.