Η πρόφασις των οκνηρών: έπρεπε να εξαφανισθεί ο διάβολος

Ναι, λέγει, έπρεπε να εξαφανισθεί ο διάβολος και όλοι θα σώζονταν.

Αυτά ισχυρίζονται μερικοί από τους ράθυμους, προφασιζόμενοι.

Πρέπει να ευχαριστείς, άνθρωπε, διότι νικάς έναν τέτοιο αντίπαλο, όταν θέλεί και συ αγανακτείς λέγοντας τα λόγια ενός υπναρά και νωθρού στρατιώτη;

Αν θέλεις, γνωρίζεις τις αφορμές. Πρόσεχε από παντού. Οχύρωνε τον εαυτό σου. Διότι η πάλη δεν είναι μόνον εναντίον του διαβόλου, αλλά και εναντίον των δυνάμεων εκείνου.

Πώς, λοιπόν, λέγει, θα αντιμετωπίσουμε το σκοτάδι; Όταν γίνουμε φως. Πώς τα πνευματικά όντα της πονηρίας; Γινόμενοι αγαθοί. Διότι η πονηρία είναι αντίθετη με το αγαθό και το φως απομακρύνει το σκοτάδι. Αν όμως και μεις οι ίδιοι είμαστε σκοτάδι, οπωσδήποτε θα πέσουμε στα χέρια του εχθρού. Πώς λοιπόν, θα γίνουμε ανώτεροί του; Αν γίνουμε εμείς με την θέλησί μας, ό,τι είναι εκείνος από τη φύσι του, δηλαδή, χωρίς σάρκα και αίμα. Έτσι θα τους καταβάλουμε.
Επειδή, βέβαια, ήταν φυσικό να εκδιώκωνται αυτοί από πολλούς, μη νομίστε, λέγει, ότι αυτοί μας πολεμούν. Οι δαίμονες που ενεργούν σ’ αυτούς είναι που μας πολεμούν. Εναντίον εκείνων πρέπει να πολεμήσουμε.